Label News Ειδήσεις με προσωπικότητα
Από την ίδρυση της το 1902, η ομάδα έφερε το όνομα Sociedad Madrid FC, κάτι που άλλαξε 25 χρόνια αργότερα, όταν στις 29 Ιουνίου 1927 ο βασιλιάς Αλφόνσο ΙΓ΄ εξέδωσε διάταγμα που την μετονόμαζε σε Ρεάλ Μαδρίτης (Real σημαίνει Βασιλική). Ο σύλλογος αντιπροσώπευε το δεξιό και συντηρητικό κομμάτι της πόλης, σε αντίθεση με την Μπαρτσελόνα που υποστήριζε την αυτονομία της Καταλονίας.
Η κατάσταση χειροτέρεψε κατά τον ισπανικό εμφύλιο πόλεμο (1936-1939), όταν στρατεύματα του Φράνκο εκτέλεσαν τον πρόεδρο των Blaugrana, Γιόσεπ Σουνιόλ, ως μέλος του συμβουλίου της καταλανικής αυτονομίας, μεγαλώνοντας την εχθρότητα των δύο συλλόγων.
Ο Φράνκο αυτοανακηρύχθηκε ηγέτης της χώρας μετά το τέλος του πολέμου, δηλώνοντας ότι “το καθεστώς μας βασίζεται σε ξίφη και αίμα, όχι σε υποκριτικές εκλογές”. Ο κύριος λόγος του μίσους του Φράνκο προς το παλαιότερο καθεστώς υπήρξαν τα ανεξάρτητα κράτη της Χώρας των Βάσκων και της Καταλονίας και θέλησε να συγκεντρώσει όλη την πολιτική δύναμη της χώρας στην πρωτεύουσα Μαδρίτη, όπως και να επιβάλλει την καστιγιάνικη διάλεκτο σε όλη την Ισπανία, παραμερίζοντας την γλώσσα και την κουλτούρα των Βάσκων και των Καταλανών. Σύντομα, μόνο οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι των περιοχών αυτών απέμειναν να εκπροσωπούν τις ρίζες τους, με τα στάδια των ομάδων να είναι τα μοναδικά μέρη όπου χρήση της δικής τους διαλέκτου γινόταν άφοβα.
Το 1941, η Athletic Club Bilbao αναγκάστηκε από τον Φράνκο να αλλάξει το όνομα της σε Atlético Club λόγω της διαφοράς της διαλέκτου, όπως και υποχρεώθηκε να αποσύρει την πολιτική του συλλόγου να αγωνίζονται γι’ αυτήν μόνο βασκικής καταγωγής ποδοσφαιριστές.
Όμως, ο επαναληπτικός ημιτελικός αγώνας ανάμεσα στη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα για το Copa de el Generalisimo (“το κύπελλο του αρχιστράτηγου”, σημερινό κύπελλο Ισπανίας) τον Ιούνιο του 1943, έριξε ακόμη περισσότερο λάδι στη φωτιά. Η Μπαρτσελόνα είχε επικρατήσει με 3-0 στην πρώτη αναμέτρηση και τα ΜΜΕ της εποχής φρόντισαν να δυναμιτίσουν το κλίμα πριν τον αγώνα. Οι απειλές από μέλη του συμβουλίου του Φράνκο και ο άκρατος φανατισμός των 20.000 θεατών φόβισαν σε τέτοιο βαθμό τους Καταλανούς, που οδηγήθηκαν στην βαρύτερη ήττα της ιστορίας τους με 11-1.
Η επιρροή του δικτάτορα στο γεγονός υπήρξε τεράστια, αλλά η Ρεάλ χαρακτηρίστηκε ομάδα του Φράνκο την επόμενη δεκαετία, όταν οι μεγάλες διεθνείς επιτυχίες της ομάδας χρησιμοποιήθηκαν για να προωθήσουν το καθεστώς του. Για τον σκοπό αυτό, χρειάστηκε ο Αργεντινός Αλφρέντο Ντι Στέφανο να μην παίξει ποτέ στους Blaugrana. Ο Ντι Στέφανο είχε συμφωνήσει με την ομάδα της Καταλονίας, αλλά ο Φράνκο απαγόρευσε όλες τις μεταγραφές παικτών από το εξωτερικό. Στην συνέχεια, θέσπισε ένα νόμο ο οποίος προϋπόθετε τον συνεχή δανεισμό του αθλητή στην Ρεάλ, με σκοπό να αγωνίζεται για ένα χρόνο στη μία ομάδα και τον επόμενο στην άλλη. Τελικά, ο ποδοσφαιριστής κατέληξε στην Ρεάλ με επέμβαση του Φράνκο, όταν η Μπαρτσελόνα αρνήθηκε να δεχθεί το νόμο. Οι Merengues κατέκτησαν πέντε συνεχόμενα κύπελλα πρωταθλητριών, δημιουργώντας την πρώτη μεγάλη δυναστεία του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου. στα τέλη της δεκαετίας του ’50.
Η απάντηση της Μπαρτσελόνα ήλθε το 1973, όταν άνοιξαν τα σύνορα του ισπανικού ποδοσφαίρου και οι μεγάλοι σύλλογοι επιχείρησαν να προσθέσουν διεθνούς εμβέλειας αστέρια στο ρόστερ τους. Ο Γιόχαν Κρόιφ είχε κατακτήσει τρεις συνεχόμενες φορές το κύπελλο πρωταθλητριών με τον Άγιαξ και ο ολλανδικός σύλλογος διαπραγματευόταν με την ομάδα της Μαδρίτης, η οποία είχε χάσει την λάμψη της μετά την απόσυρση του Ντι Στέφανο από τους αγωνιστικούς χώρους. Παρ’ ότι οι διοικήσεις του Άγιαξ και της Ρεάλ είχαν συμφωνήσει, ο αθλητής αρνήθηκε να μεταγραφεί στην Μαδρίτη και επέμεινε να συνεχίσει την καριέρα του στην Μπαρτσελόνα. Ο καταλανικός σύλλογος πλήρωσε 60 εκατομμύρια πεσέτες για να τον αποκτήσει και τον Φεβρουάριο του 1974, οι Blaugrana διέλυσαν με 0-5 την Ρεάλ στο Santiago Bernabeu.
Στα τέλη του 1975, ήλθε ο θάνατος του Φράνκο. Στα 36 χρόνια κυριαρχίας του, χρησιμοποίησε τον ιδιαίτερα επιτυχημένο σύλλογο της Μαδρίτης για τα συμφέροντα του καθεστώτος του, αλλά η άποψη ότι η επιτυχία του συλλόγου οφείλεται στον Φράνκο αποτελεί, δίχως αμφιβολία, υπερβολή. Η ομάδα της Μαδρίτης πέτυχε, γιατί σπουδαίοι αθλητές πέρασαν από την σύνθεση της, σε συνδυασμό με την αγάπη του κόσμου και την σωστή διοικητική διαχείριση. Η πολιτική εύνοια υπήρξε μέρος της ιστορίας του συλλόγου ως ένα σημείο, αλλά και σε μεγάλο βαθμό δικαιολογία των αντιπάλων της.
