Τα τελευταία χρόνια η Ελλάδα βρίσκεται στην πρώτη θέση σε ευρωπαϊκό επίπεδο στους πνιγμούς στη θάλασσα, με ολοένα και αυξανόμενο αριθμό λουόμενων να χάνουν τη ζωή τους από πνιγμό. Σύμφωνα με την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας τουλάχιστον 1.000.000 ζωές χάνονται με αυτόν τον τρόπο ετησίως σε όλο τον κόσμο και η χώρα μας αντιπροσωπεύει σημαντικό κομμάτι αυτού του αριθμού δεδομένης της μεγάλης ακτογραμμής της και της συγκέντρωσης πολλών επισκεπτών στις παραλίες της.
Κι ενώ το να πάει κανείς στη θάλασσα για να απολαύσει το μπάνιο του και να κολυμπήσει είναι συνυφασμένο με την έννοια του καλοκαιριού, θέλει και την κατάλληλη προσοχή.
Στατιστικά τα περισσότερα θύματα πνίγονται σε απόσταση όχι μεγαλύτερη των 10 μέτρων από τη στεριά και πιο σπάνια βαθύτερα, με πιο ριψοκίνδυνες ώρες τις μεσημεριανές. Κύρια αίτια είναι συχνά πως δεν ξέρουν κολύμπι ή υπερεκτιμούν τις δυνατότητές τους σε αυτό, δεν αφήνουν να περάσει η απαραίτητη ώρα μετά το φαγητό, έχουν καταναλώσει αλκοόλ, πάσχουν από κάποια πάθηση, ή τραυματίζονται κυρίως στην αυχενική- σπονδυλική στήλη από επικίνδυνα παιχνίδια.
Ο πνιγμός δεν γίνεται τόσο εύκολα αντιληπτός από τους υπόλοιπους όσο μπορεί να πιστεύουμε, αφού είναι πολύ πιο «ήσυχος» απ΄ ότι περιμένουμε να φανεί. Έχουμε στο μυαλό μας πως μια σκηνή πνιγμού στη θάλασσα συνοδεύεται από φωνές, χτύπημα των χεριών και έντονες κινήσεις που τραβούν τη προσοχή, ωστόσο το ανησυχητικό είναι πως αντίθετα, μπορεί κάποιος κοντά μας να χρειάζεται βοήθεια και να μην το αντιλαμβανόμαστε.
Αυτό συμβαίνει αφού οι άνθρωποι που πνίγονται δεν είναι σε θέση να φωνάξουν αφού αγκομαχούν να αναπνεύσουν αποφεύγοντας ενστικτωδώς την ομιλία. Ακόμη, η κύρια κίνηση που επιτελούν είναι να σπρώχνουν από ένστικτο και πάλι τα χέρια τους προς τα κάτω, σαν να πιέζουν το νερό προκαλώντας άνωση. Επομένως δεν μπορούν πάντα να κάνουν πανικόβλητες κινήσεις όπως να κουνάνε τα χέρια έξω από το νερό που θα περίμενε κάποιος για να καταλάβει ότι πνίγονται.
Από τη στιγμή που υποψιαστούμε πως κάποιος βρίσκεται σε κίνδυνο κοιτάμε τη θέση του κεφαλιού του, αν γέρνει προς τα πίσω και αν είναι πολύ κοντά στην επιφάνεια, το στόμα του αν είναι ανοιχτό, το βλέμμα του και το αν προσπαθεί να γυρίσει το σώμα του ανάσκελα.
Το πρώτο και πιο δύσκολο βήμα είναι να βγάλετε τον άνθρωπο από το νερό. Για να το κάνετε αυτό πλησιάστε τον από πίσω και όχι από μπροστά για να αποφύγετε το να σας βουλιάξει με τα χέρια του πάνω στον πανικό. Κρατήστε οπτική επαφή μαζί του καθ’ όλη τη διάρκεια.
Περάστε το ένα χέρι σας γύρω από τον ώμο του και το άλλο κάτω από την αντίθετη μασχάλη για να τον κρατήσετε και να περιορίζεται τις σπασμωδικές κινήσεις του. Μιλήστε του, είναι σημαντικό να προσπαθήσετε να τον ηρεμίσετε και τραβήξτε τον προς στη στεριά κρατώντας τον σε ύπτια θέση. Αμέσως καλέστε βοήθεια ή δώστε του τις πρώτες βοήθειες μόνο αν γνωρίζετε πώς να το κάνετε.