Η απώλεια της συλλογικότητας και του ομαδικού πνεύματος στη σύγχρονη κοινωνία

Συνειδητοποιούμε και «παραπονιόμαστε» συνεχώς πως ζούμε σε μια κοινωνία που μέρα με τη μέρα καταρρέει, παραβλέπουμε όμως πως η κοινωνία είναι οι ίδιοι της οι άνθρωποι. Εφόσον μεταξύ τους εκείνοι έχουν εγκαταλείψει τις αρχές της συλλογικότητας και της κοινωνικότητας αυτό θα αντικατοπτριστεί ως απώλεια στη δομή της κοινωνίας.

Πώς φτάσαμε εδώ; Ήταν το πιο εύκολο να γίνει, από τη στιγμή που η συλλογικότητα αντικαταστάθηκε από την ιδιώτευση, την ατομικότητα, την νοοτροπία του να κατέχει ο καθένας τα δικά του και αυτά να είναι τα καλύτερα ή τα περισσότερα αδιαφορώντας για το σύνολο μέσα στο οποίο ζει. Αν στη κοινωνία δεν μένει καμία συνοχή, παρά υπάρχει μόνο η έννοια του «εγώ, τότε αυτή αργά ή γρήγορα καταρρέει. Κι αν καταρρεύσει πώς θα αντιμετωπίσει τις δυσκολίες που διανύει ο σημερινός πολίτης;

Διέξοδος θεωρητικά υπάρχει και θα βρεθεί αν ο πολίτης αποκτήσει ξανά μια στάση διεκδικητικής συλλογικότητας, κοινωνικής αλληλεγγύης, ισότητας και σεβασμού προς τον άλλο. Τότε θα είναι και σε θέση να αντισταθεί αγωνιστικά σε κάθε μορφή καταπάτησης των δικαιωμάτων του και άδικης μεταχείρισης. Η κοινή δράση των πολιτών είναι αυτή που μπορεί να φέρει θετικές αλλαγές για την εξέλιξη και τη διαμόρφωση μιας κοινωνίας βασισμένης στην αξία της δικαιοσύνης.

Αν θέλεις να αλλάξεις τον κόσμο , λένε, πρέπει πρώτα να αλλάξεις ο ίδιος και η φράση αυτή βρίσκει θέση στο συγκεκριμένο ζήτημα. Με το να κατακρίνει μόνο κάποιος το παρελθόν που τον έφερε στο σημείο αυτό δεν κερδίζει ένα καλύτερο μέλλον, αλλά με το να διεκδικεί, να λειτουργεί τίμια και δημοκρατικά προς όφελος της κοινωνίας ανοίγει τον δρόμο για την διαμόρφωση μιας «καθαρότερης» κοινωνίας για τον ίδιο αλλά και για την επόμενη γενιά.