Είναι μια ημέρα που οι γυναίκες όχι μόνο γιορτάζουν αλλά αγωνίζονται. Θεσμοθετήθηκε από τον ΟΗΕ το 1977 και έχει τις ρίζες της στις διαμαρτυρίες και τις κινητοποιήσεις των γυναικών στις αρχές του 20ου αιώνα, τόσο σε Ευρώπη όσο και Αμερική. Η ημερομηνία επιλέχθηκε ως τιμητική της μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που είχε γίνει στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη. Με 16 ώρες εργασίας τη μέρα και μισθούς σημαντικά μικρότερους απ’ τους μισθούς των ανδρών, πρόστιμα και υπερωρίες, αποφάσισαν να βάλουν ένα τέλος στην φυλετική διάκριση και την εργασιακή εκμετάλλευση. Εξίσου ιστορική υπήρξε και η μεγάλη απεργιακή κινητοποίηση των γυναικών τον Φεβρουάριο του 1908 στη Νέα Υόρκη με σύνθημα «Ψωμί και Τριαντάφυλλα» που μάλιστα διήρκησε για 13 εβδομάδες.
Οι γυναίκες ζητούσαν το αυτονόητο το οποίο όμως στερούνταν, ζητούσαν δηλαδή ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας με μείωση του ωραρίου στις 10 ώρες ημερησίως, ισότιμη αντιμετώπιση, εξίσωση των απολαβών και δικαίωμα ψήφου. Την ισότητα αυτή και την ισονομία την πλήρωσαν με αίμα, βάζοντας σε κίνδυνο τους εαυτούς τους, αφού ξυλοκοπήθηκαν πολλές φορές άγρια, τρομοκρατήθηκαν και κατέληξαν στα δικαστήρια, αγωνιζόμενες με πείσμα μπροστά στην αδιαφορία των ηγετών.
Ωστόσο, η επέτειος που ξεκίνησε ως μαχητική, σήμερα έχει αποκτήσει άλλο νόημα, παρεμφερές με αυτό της Γιορτής της Μητέρας, δηλαδή αποτελεί μια ευκαιρία έκφρασης αγάπης των ανδρών προς τις γυναίκες, παραβλέποντας το κομμάτι της υποστήριξής του αγώνα τους. Και βέβαια είναι όμορφα όλα τα δώρα αγάπης και τα λουλούδια που λαμβάνουν κάθε χρόνο αυτή την ημέρα, αλλά ο βαθύτερος σκοπός της είναι μια ευκαιρία περισυλλογής τόσο από τους άντρες όσο φυσικά και από τις ίδιες σχετικά με τον ρόλο της γυναίκας διαχρονικά για να σταθούμε μέσα από τις συμπεριφορές μας αντάξιοι του αγώνα των ηρωικών εκείνων γυναικών.