Label News Ειδήσεις με προσωπικότητα
Συνέντευξη: Κυριάκος Θεοδοσίου
Η Εύα Κουμαριανού είναι η πιο γνωστή τρανσέξουαλ στην Ελλάδα. Ως Κώστας συμμετείχε σε πολλές ταινίες του Δαλιανίδη και όταν λίγο μετά αποφάσισε να συνεχίσει ως Εύα βρέθηκε αντιμέτωπη με το σκληρό πρόσωπο της ζωής. Έκανε για πολλά χρόνια «πεζοδρόμιο», ενώ σημαντική βοήθεια της προσέφερε το μαγαζί “Κούκλες” στο οποίο και ξεδίπλωνε την καλλιτεχνική της φύση μέσα από show και μιμήσεις.
Σήμερα, η Εύα Κουμαριανού, που δεν χωράει ο ανθρώπινος νους πόσα και τι βιώματα έχει, τα ζει όλα από την αρχή κάθε Παρασκευή στο Θέατρο ΦΑΜΠΡΙΚΑ και μου κάνει την τιμή να μου μιλά έξω από τα δόντια για όλους και για όλα, όπως άλλωστε κάνει πάντα.
Η παράσταση Την λένε Εύα ξεκίνησε και πάλι το ταξίδι της… Πώς είναι να ζείτε σε κάθε παράσταση όλη σας την ζωή από την αρχή;
Σαν ψυχοθεραπεία, τι ”σαν” δηλαδή; Δεν είναι τυχαίο που μετά από κάθε παράσταση, ”αδειάζω” σαν να έδωσα όση ενέργεια έχω μέσα μου μέχρι την επόμενη φορά! Οδυνηρή διαδικασία, αλλά μπροστά στο χειροκρότημα και την αγάπη του κόσμου δεν υπολογίζω τίποτα!
Τι είναι για εσάς η τέχνη και πως αποφασίσετε να επιστρέψετε στον κινηματογράφο και το θέατρο;
Από αγόρι έφηβο που ήμουν, μπλέχτηκα με τον κινηματογράφο, τα μιούζικαλ του Δαλιανίδη κυρίως, ως χορευτής. Στην πορεία, η ζωή μου ολόκληρη είχε να κάνει με την ατμόσφαιρα αυτή: Θέατρο, λαϊκά μπουζουκάδικα, εμφανίσεις στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Είναι σταθερή η σχέση μου μ’ αυτό που ορίζουμε ως τέχνη. Με δεδομένο ότι τα τελευταία χρόνια κάνω το δικό μου σόου στις Κούκλες, η επιστροφή μου στο σανίδι, ως πρωταγωνίστρια της ζωής μου της ίδιας, με βρήκε σαν μία μεγάλη έκπληξη. Θα τη χρωστώ πάντα στον Αντώνη Μποσκοΐτη που πίστεψε εξ αρχής σε μένα και με πρόσεξε πάρα πολύ.
Trans σε μια άλλη εποχή, σε μια άλλη Ελλάδα. Πώς σας αντιμετώπιζε στην αρχή ο κόσμος;
Πιστέψτε με, οι εποχές ήταν καλύτερες. Υπήρχε καύλα τότε, παρόλα τα τραβήγματα στις αστυνομίες και τα κρατητήρια. Ζούσαμε, όμως, σαφώς καλύτερα, περιέργως, σε ψυχολογικό επίπεδο.
Τι διαφορές έχετε δει στην αντιμετώπιση των Ελλήνων στις trans τις δεκαετίες του ’80 και του ’90 σε σχέση με σήμερα;
Ας απαντήσω λέγοντας πως η ομοφοβία και η τρανσφοβία είναι έννοιες βαθιά ριζωμένες στον τόπο μας και δεν ξέρω που ακριβώς οφείλεται αυτό. Κακά τα ψέματα, η Ελλάδα είναι μία συντηρητική χώρα. Τελευταία γίνονται βήματα και μπορούμε να παίρνουμε λίγη χαρά και αισιοδοξία.
Απ’ το μπαλέτο και τη συμμετοχή σε ελληνικές ταινίες στη Συγγρού ως εκδιδόμενη. Από την ευαισθησία της τέχνης στην άγρια και επικίνδυνη ζωή για ένα νεαρό άτομο. Ήταν μονόδρομος εκείνη την εποχή;
Εμένα μου άρεσε πολύ το πεζοδρόμιο, η πιάτσα, και από νωρίς έψαξα να βρω πως θα το συνδυάσω με τα καλλιτεχνικά. Η αίσθηση της αποθέωσης μιας τρανς στο πεζοδρόμιο είναι κάτι που θυμάμαι με μεγάλη νοσταλγία.
Πολλοί έχουν ταυτίσει τις τρανς με την πορνεία.
Λογικό, αφού, αν φύγουμε απ’ το παρελθόν και έρθουμε στο σήμερα, το κράτος οδηγεί τα τρανς άτομα στην πορνεία. Μη λέμε κλισέ πράγματα, είναι τρομερά δύσκολο για ένα τρανς άτομο να εργαστεί κάπου κανονικά. Θυμίζω πως πριν λίγους μήνες που πήγα στο Λονδίνο με την παράσταση, γνώρισα τρανς κορίτσια που άλλη δούλευε στο μεγαλύτερο αρωματοπωλείο και άλλη μέχρι και οδηγός στο μετρό. Απίστευτο σχεδόν για μας εδώ!
Ποια ήταν η πιο άγρια κατάσταση που βιώσατε σ’ αυτή τη δουλειά;
Πολλές φορές έχω κινδυνεύσει, αλλά ήταν μες το ”παιχνίδι” της δουλειάς αυτής. Επίσης λογικό να ρισκάρεις όταν έχεις να κάνεις με άτομα καταπιεσμένα που βγαίνουν για ”κυνήγι” στη Συγγρού και μετά κρύβονται πίσω απ’ τα φουστάνια της γυναίκας τους…
Ποιο είναι το πιο ακραίο περιστατικό που έχετε ζήσει με πελάτη; Είτε γιατί σας ζήτησε κάτι ακραίο ή απλά ασυνήθιστο πάνω στο σεξ είτε γιατί συνέβη κάτι τη στιγμή εκείνη.
Αυτή τώρα είναι πιπεράτη ερώτηση, αλλά δε θα την έχετε την πιπεράτη απάντηση μου (γέλια). Θα πω μόνο ότι στο σεξ όλα επιτρέπονται και τίποτα δεν είναι μεμπτό πλην της παιδοφιλίας και της κτηνοβασίας. Αυτά τα δύο θεωρώ εγκλήματα, τα χαρακτηρίζω βασανιστήρια ψυχών και δεν μου αρέσουν καθόλου τα βασανιστήρια, καθώς δεν έχω περάσει και λίγα…
Εικάζω ότι έχετε βιώσει πολλές και πολύ ζόρικες καταστάσεις. Είναι μια απ’ τις πιο δύσκολες στιγμές της ζωής σας η απόρριψη που πήρατε από τη μητέρα σας;
Μέχρι πρότινος, με πονούσε. Πολύ κιόλας! Πλέον όχι. Δε μπορώ εγώ να αλλάξω τα μυαλά των άλλων, πόσο μάλλον της μάνας μου που ανακάλυψα ότι υπήρξε χειριστική απέναντι μου σαν να ήμουν είδος προς εκμετάλλευση. Όχι, αγάπη μου, καλά να ‘ναι, μακριά κι αγαπημένες.
Έχετε μετανιώσει για την αισθησιακή ταινία που κάνατε τη δεκαετία του ’80;
Καθόλου! Και πληροφοριακά σας λέω ότι δεν έχω γυρίσει μόνο μία τσόντα, αλλά τρεις. Υπεύθυνη ήταν η Αλόμα η συχωρεμένη που σκηνοθετούσε κιόλας (γέλια). Όπως λέω και στην παράσταση, όταν φτύνεις το παρελθόν σου είναι σαν να φτύνεις το πρόσωπο σου και ο Μποσκοΐτης, ο σκηνοθέτης μου, μού έδωσε να καταλάβω πως σημασία στη ζωή αυτή έχει το να είσαι πάντα ορίτζιναλ και ακομπλεξάριστος. Φανταστείτε τώρα να τό’παιζα κουλτουριάρα ή να θεωρούσα προσβολή την ερώτηση σας, δεν θα ήμουν εγώ…
Ποιο είναι το μεγαλύτερό σας λάθος; Θα το κάνατε ξανά;
Το έκανα και το ξανακάνω γιατί έτσι είμαι σαν χαρακτήρας. Δε μου μένει φράγκο, όλα τα τρώω ή τα δίνω όπου χρειάζονται. Είναι κρίμα κι άδικο να μην έχω ένα δικό μου σπίτι, μια σκεπή να βάλω το κεφάλι μου από κάτω, αλλά ποιος μου φταίει; Κανείς…
Το Καλοκαίρι ψηφίστηκε το νομοσχέδιο για την ταυτότητα αλλαγής φύλου. Θεωρείτε καλό να επιτρέπεται από τα 15 έτη;
Ναι, καθώς είναι η ηλικία που μπορεί να σημαδέψει ολόκληρη τη μετέπειτα ζωή ενός ατόμου. Και να είστε σίγουροι, ένα παιδί που θέλει να επαναπροσδιορίσει το φύλο του στην ηλικία αυτή, θα το κάνει μόνο αν το θέλει πολύ, μα πάρα πολύ. Οι γονείς οφείλουν να έχουν μόνιμα σε φροντίδα τα παιδιά τους και θα το καταλάβουν πρώτοι τι θέλουν αυτά, το λέω με κάθε σιγουριά. Είναι πολύ λεπτό ζήτημα και επαφίεται στην καλή σχέση γονιών και παιδιών πάντα.
Ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλατε να στείλετε στα παιδιά με “διαφορετικότητα” που διαβάζουν αυτή τη συνέντευξη;
Να έχουν θάρρος σε οποιαδήποτε απόφαση έχει να κάνει με τη ζωή τους και σιγουριά. Η αβεβαιότητα δεν είναι καλός σύμβουλος. Επίσης, να είναι καλά με τους γονείς τους. Ας εξαντλήσουν αλλού την επαναστατικότητα τους, όταν φυσικά οι γονείς είναι σωστοί απέναντι τους και τα αγκαλιάζουν.
