Συνέντευξη: Kυριάκος Θεοδοσίου
Η δημοσιογράφος και φιλόλογος Βάλια Μπαμπέτσα, ανήσυχο πνεύμα, με καταγωγή από την Βέροια ξεκίνησε από την εφηβεία της να γράφει για ό,τι την προβληματίζει ή αφορά. Δεν άργησαν όμως τα ποιήματά της να εκδοθούν σε δύο ποιητικές συλλογές και να αγκαλιαστούν με θέρμη από το αναγνωστικό κοινό και έτσι να γίνει από τις αγαπημένες σύγχρονες ποιήτριες.
“Πώς μια νεαρή και όμορφη γυναίκα σαν εσένα αποφάσισε να ασχοληθεί με την ποίηση;”, θα ρωτήσουν πολλοί.
Θα πρέπει πια να αποβάλλουμε από πάνω μας ως λαός την προκατάληψη ότι μια ωραία γυναίκα δεν μπορεί να είναι έξυπνη ή βαθειά σκεπτόμενη. Η ιστορία μας αποδεικνύει διαρκώς ότι μια όμορφη εικόνα σβήνει εύκολα χωρίς την φλόγα μιας δυνατής και ολοκληρωμένης προσωπικότητας. Η ποίηση για μένα αποτελεί βαθειά εσωτερική ανάγκη, η οποία γεννήθηκε από όταν ήμουν ακόμα μαθήτρια Γυμνασίου. Ασχολήθηκα λοιπόν με αυτή και γενικότερα με το γράψιμο, γιατί δεν μπορούσα να κάνω διαφορετικά. Αυτός ο τρόπος έκφρασης, αυτό το μαγευτικό μονοπάτι είναι ο δικός μου προορισμός.
Τι αποτελεί πηγή έμπνευσης για σένα;
Κάθε τι που κινείται και αναπνέει γύρω μου προκαλώντας μου κάποιο κραδασμό στην ψυχή, μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης. Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να αφουγκραστείς τις λέξεις που ψιθυρίζονται πίσω από την επιφάνεια των πραγμάτων και να τις κάνεις ποίηση. Είναι σπουδαίο συναίσθημα και ταυτόχρονα λυτρωτικό να μπορείς να κάνεις τα δάκρυα, τον έρωτα, τα γέλια και τις σκοτεινές κι ενδόμυχες σκέψεις τέχνη, αδιαφορώντας αν γυμνώνεις την ίδια σου την ψυχή στον αναγνώστη.
Πότε γράφεις καλύτερα; Ούσα χαρούμενη ή στενοχωρημένη και προβληματισμένη;
Είναι μια πραγματικότητα πως όταν είσαι ευτυχισμένος ,θέλεις να βγεις ,να διασκεδάσεις, να ζήσεις. Όταν συμβαίνει κάποιο άσχημο γεγονός στην ζωή σου, τότε κλείνεσαι στον εαυτό σου και αναζητάς ένα φάρμακο στο άλγος. Αυτό το φάρμακο για μένα είναι το γράψιμο, οπότε κατά βάση γράφω όταν χρειάζομαι ένα μέρος διαφυγής από την δύσκολη πραγματικότητα. Αυτό όμως το έντονο συναίσθημα δίνει στις λέξεις μου έναν λυρισμό που νομίζω ότι αγγίζει τα μύχια της ψυχής των αναγνωστών.
Πιστεύεις πως μέσα από την ποίηση λύνονται πολλά προβλήματα ή απλά η ποίηση λειτουργεί ως καταπραϋντικό όπως υποστήριζε ο Καβάφης;
Στην εποχή του Καβάφη , του Παλαμά, του Σεφέρη ,του Καζαντζάκη ή και παλαιότερων από αυτούς, όπως ο Σολωμός και ο Κάλβος η ποίηση και η πεζογραφία αποτελούσαν κραυγαλέες “πράξεις” στηλίτευσης κοινωνικών και πολιτικών καταστάσεων ή συγκλονιστικές “πράξεις” ενθάρρυνσης του λαού για την κατάκτηση της ελευθερίας του από την σκλαβιά και της ανύψωσης του εθνικού φρονήματος. Το μορφωτικό επίπεδο των ανθρώπων εκείνης της εποχής ήταν χαμηλό και οι πνευματικοί άνθρωποι έχαιραν άκρας εκτίμησης και σεβασμού βοηθώντας στην επίλυση προβλημάτων. Στην σημερινή εποχή, η τεράστια ανάπτυξη της τεχνολογίας και το ανεβασμένο μορφωτικό επίπεδο έχουν αλλάξει τον ρόλο των ποιητών και πεζογράφων. Θεωρώ ότι πλέον η ποίηση αποτελεί κυρίως καταπραϋντικό για τον δημιουργό και τον αναγνώστη. Η δράση του όμως εξακολουθεί να είναι εξίσου σημαντική και απαραίτητη στην κοινωνία μας.
Πολλοί αντιμετωπίζουν την ποίηση και τους λάτρεις της ως δήθεν. Γιατί πιστεύεις ότι συμβαίνει αυτό; Έχεις δεχθεί κάποια τέτοια αντιμετώπιση;
Δεν μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο και διαφωνώ με αυτό που λες. Η ποίηση απλά θεωρείται το υψηλότερο είδος τέχνης, ένα είδος δυσνόητο και απευθυνόμενο σε ένα κοινό μυημένο. Το κοινό της ποίησης είναι μικρό, διότι η ανάγνωση και η κατανόηση του νοήματος της επιτάσσει μια σκληρή και επίπονη διαδικασία Ενδεχομένως να περίμενα αμφισβήτηση λόγω της νεαρής ηλικίας μου όμως αντίθετα έλαβα αποδοχή και μεγάλη αγάπη. Αν υπάρχουν κάποιοι που αντιμετωπίζουν τους λάτρεις της ποίησης ως δήθεν, θεωρώ ότι είναι εκείνοι που στερούνται συναισθηματικής νοημοσύνης και δυνατότητας να αντιληφθούν τα βαθύτερα νοήματα της.
Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί δυο ποιητικές συλλογές σου, τις οποίες αγκάλιασε με θέρμη το αναγνωστικό κοινό. Με ποια αφορμή έγραψες αυτά τα πονήματα;
Η πρώτη μου ποιητική συλλογή που εκδόθηκε το 2013 με τίτλο “Είναι η Αγάπη” , αποτελείται από ποιήματα ερωτικά κυρίως και αντικατοπτρίζουν τον εφηβικό μου ρομαντισμό, τον ιδεαλισμό μου απέναντι στο συναίσθημα της αγάπης. Η δεύτερη συλλογή με τίτλο “Μονοπάτια Λήθης”, Εκδόσεις Πηγή αποτελεί ένα πιο ώριμο βήμα με ποιήματα υπαρξιακά κυρίως. Υπάρχουν μερικά γεγονότα στην ζωή μας που μας στιγματίζουν. Η απώλεια ή καλύτερα ο φόβος της απώλειας αποτελεί κυρίαρχο θέμα σ αυτή την συλλογή. Με τα Μονοπάτια Λήθης κοίταξα κατάματα αυτό το φόβο, πάλεψα μαζί του, πόνεσα αλλά τον αποτύπωσα στο χαρτί. Δυστυχώς όμως δεν τον ξόρκισα. Ποιος άνθρωπος άραγε μπορεί να συμβιβαστεί με την απώλεια;
Τι είναι για σένα η αγάπη;
Δύσκολη λέξη η αγάπη! Είναι ένα συναίσθημα απροσμέτρητο που κρύβει μικρούς θανάτους και αιώνιες στιγμές, όμως επιβιώνει στο πέρασμα του χρόνου γιατί είναι ουσιαστικό. Στην αγάπη δίνεσαι ολάκερος ,διαβάζεις τα μάτια του άλλου δίχως να ειπωθούν λέξεις, αφουγκράζεσαι τη θλίψη του πριν την ομολογήσει, στέκεις πλάι του χωρίς να το ζητήσει, προσπαθείς να γίνεις βάλσαμο στις πληγές του, ένα φωτεινό μετέωρο στα δύσκολα και τα εύκολα! Στην αγάπη σώμα ,νους και ψυχή ενώνονται σ’ ένα ανώτερο επίπεδο επικοινωνίας. Ναι, ίσως αυτό να είναι αγάπη .
Εκτός από την ποίηση όμως μαθαίνω ότι θα ασχοληθείς και με τη συγγραφή μυθιστορημάτων. Πες μας λίγα λόγια για το βιβλίο που ετοιμάζεις.
Γράφω περισσότερο μυθιστορήματα παρά ποίηση. Ήδη το πρώτο μου μυθιστόρημα βρίσκεται στον εκδοτικό οίκο και ετοιμάζεται η έκδοση του, η οποία θα πραγματοποιηθεί μέσα στο 2018. Μέσα από αυτό το βιβλίο ήθελα να μιλήσω για έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα. Η ηρωίδα είναι συγγραφέας και παρακολουθούμε το ταξίδι της ψυχής της, η οποία μέχρι να ελευθερωθεί από ότι την πληγώνει, στέκεται δέσμια του ίδιου της του εαυτού. Ο θάνατος είναι ένα γεγονός που την στιγματίζει. Ξέρετε είναι πολύ δύσκολο να είσαι βαθιά συναισθηματικός και μοναχικός στην ζωή σου. Παλεύεις διαρκώς να υπερασπιστείς την διαφορετικότητα σου γιατί είναι ελάχιστοι οι άνθρωποι που αντέχουν να την γνωρίσουν. Ένας τέτοιος άνθρωπος είναι η ηρωίδα μου, η Αρετή. Ένα αερικό που ήρθε στον κόσμο για να τον μαγέψει και τα κατάφερε. Έγινε μια σπουδαία συγγραφέας που όντας μοναχική ζούσε παρέα με τα βιβλία και τους ήρωες της, ώσπου μπήκε στην ζωή της ένα άντρας που άνοιξε ρωγμές στην μοναχικότητα της και έγινε ζητιάνος της αγάπης της. Ένας άντρας που ελευθέρωσε το σώμα και την ψυχή της!