Label News Ειδήσεις με προσωπικότητα
Συνέντευξη: Ήρια Καρποδίνη
Με σύνθημα «κάντε την ιδιαιτερότητα προτέρημα», η «Χρυσή» αθλήτρια του μπάσκετ, από την Εθνική Ομάδα Γυναικών Κωφών, Στάλα Κοτσιρέα, μας αποκαλύπτεται αποκλειστικά στο Label News. Πρόκειται για μια γυναίκα και μητέρα άξια θαυμασμού και σεβασμού τόσο για τις αθλητικές της κατακτήσεις όσο και για την στάση που έχει διαλέξει να κρατήσει απέναντι στη ζωή που της έφερε μια ιδιαιτερότητα, την κώφωση. Η ίδια αγάπησε την αναπηρία της από μικρή και απέδειξε με τον καλύτερο τρόπο ότι ιδιαιτερότητα δεν είναι εμπόδιο ούτε στη ζωή ούτε και στον αθλητισμό!
Έχετε καταφέρει να κατακτήσετε μαζί με την ομάδα σας ήδη ένα Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Μπάσκετ. Πως νιώθετε για αυτή τη διάκριση;
Χαρούμενη, ευτυχισμένη και πολύ περήφανη. Αυτή η διάκριση έχει στιγματίσει πολύ τη ζωή μου… Βρίσκομαι πολλά χρόνια στην Εθνική Ομάδα γυναικών κωφών, έχουμε πετύχει καλές διακρίσεις, όμως το ΧΡΥΣΟ μετάλλιο με απογείωσε! Είναι το πιο όμορφο συναίσθημα που μπορεί να νιώσει ένας αθλητής όταν πετυχαίνει μεγάλη επιτυχία!
Αποτελείτε παράδειγμα ανθρώπου που η δύναμη της θέλησής του δεν άφησε μια ιδιαιτερότητά του να σταθεί εμπόδιο στη ζωή. Μιλήστε μας λίγο για την κώφωση και πως συμφιλιωθήκατε με αυτή την πραγματικότητα.
Γεννήθηκα χωρίς “αυτιά”… Ο πατέρας μου το διαπίστωσε πολύ γρήγορα, όταν βρισκόμουν σε τρυφερή ηλικία, επειδή είχε μια μικρή εμπειρία λόγω της μητέρας μου που είχε την ίδια ιδιαιτερότητα! Θυμάμαι πιτσιρίκα… τα λόγια μου, οι απόψεις μου και η φιλοσοφία μου πάνω στην ιδιαιτερότητά μου είχαν ένα κοινό σημείο: Ποτέ δε θα ήταν εμπόδιο στη ζωή μου γιατί δεν ένιωθα κατώτερη από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Έτσι πορεύθηκα σε όλη μου ζωή! Έχω πολύ καλή χειλανάγνωση και φοράω ακουστικό βαρηκοΐας αυτά βοηθάνε πολύ για μια ευκολότερη επικοινωνία. Έχω καταφέρει να αγαπήσω την αναπηρία μου από μικρή, έχω καταφέρει να με δέχονται όπως είμαι, και το πιο σπουδαίο είναι ότι έχω καταφέρει να “περάσω την κώφωση μου σαν να είναι ασήμαντο πράγμα”.
Πως διαχειριστήκατε την ιδιαιτερότητά σας ως παιδί; Υπήρξαν άνθρωποι-σταθμοί στη ζωή σας που σας βοήθησαν σε αυτό;
Οι άνθρωποι-σταθμοί της ζωής μου ήταν ο πατέρας μου, η μητέρα μου και ο αδελφός μου. Μαζί μου και δίπλα μου για πολλά χρόνια. Μετά έγινα ανεξάρτητη και συνειδητοποίησα πως ο πιο σημαντικός άνθρωπος της ζωής μου ήμουν ΕΓΩ! Έπρεπε να δώσω δύναμη στον εαυτό μου. Νομίζω ότι το έχω καταφέρει σε πολύ μεγάλο βαθμό, γι’ αυτό λέω πάντα και το πιστεύω ακράδαντα ότι ο Θεός μου έδωσε την αναπηρία γιατί μου ταιριάζει! Είμαι ευτυχισμένη!
Πως ξεκίνησε η ενασχόληση σας με το μπάσκετ; Υπάρχει κάτι που το κάνει για εσάς να ξεχωρίζει από άλλα ομαδικά παιχνίδια;
Γενικά είμαι αθλητικός τύπος. Από μικρή συμμετείχα σε αθλητικές δραστηριότητες. Το μπάσκετ μου προκαλούσε ενδιαφέρον και απορία για το πως μπορείς να πετύχεις μια μπάλα να μπει σε μια τόση μικρή τρύπα εκεί ψηλά! Το παρακολουθούσα μικρούλα στη γειτονιά μου πίσω από τα σύρματα του γηπέδου… Μια απόφαση ήταν… εύκολη και δύσκολη… Εύκολη επειδή είμαι πεισματάρα να πετύχω αυτό που θέλω και δύσκολη επειδή έπρεπε να πείσω και άλλους ανθρώπους ότι η ιδιαιτερότητα δεν εμποδίζει στον αθλητισμό!
Υπήρξαν περιπτώσεις που δεχτήκατε υποτιμητικές κριτικές τόσο ατομικά όσο και ως ομάδα; Πως τις αντιμετωπίσατε;
Φυσικά έχω δεχτεί υποτιμητικές κριτικές… Σε προσωπικό επίπεδο έχω βρεθεί στη θέση να αποτελώ “πρόβλημα” για τον προπονητή! Θεωρώ λάθος για τον προπονητή να αισθάνεται και να πιστεύει ότι είναι εμπόδιο αυτή η ιδιαιτερότητα στο μπάσκετ. Το μπάσκετ παίζεται με χέρια, πόδια, μάτια, μυαλό, δύναμη, τεχνική. Τα αυτιά δεν είναι εμπόδιο… Να σας διευκολύνω κιόλας υπάρχουν άτομα που φοράνε ακουστικά βαρηκοΐας ή κοχλιακά εμφυτεύματα, άρα έχουμε και την ακοή! Που ακριβώς έχει πρόβλημα ο προπονητής να κάνει κριτική σε αθλητή με ιδιαιτερότητα; Πιστεύω ότι οι προπονητές πρέπει να είναι παιδαγωγοί. Πρέπει να μαθαίνουν, να γνωρίζουν, να ρωτούν και φυσικά να βοηθούν… Και όταν βλέπουν ότι υπάρχει ταλέντο πρέπει να ΚΡΑΤΑΝΕ τον αθλητή με την ανάλογη αντιμετώπιση και εκπαίδευση, δεν τον ΔΙΩΧΝΟΥΝ! Στη δική μου περίπτωση είχα την εξής αντιμετώπιση: «δεν σε υπολογίζω στην ομάδα επειδή δεν ακούς!». Η απάντηση μου ήταν: «Σας έβγαλα όλη την προπόνηση άψογα, ακολουθώντας τις οδηγίες σας με 4 τρίποντα σε διπλό.. πού έκανα λάθος και νιώσατε ότι είμαι ανίκανη για μπάσκετ; Δε θα πω ότι είστε ανίκανος για προπονητής (δεν είναι δουλειά μου να κρίνω προπονητές) αλλά είστε άσχετος να αντιμετωπίσετε ΕΜΕΝΑ!» Δεν τον κατακρίνω, απλώς δεν ήξερε να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις… Θα ήθελα στο σημείο αυτό να προσθέσω ότι το ίδιο θα πρέπει να ισχύει και στα σχολεία… Οι εκπαιδευτικοί θα πρέπει να στέκονται δίπλα σε παιδιά με ιδιαιτερότητες και όχι απέναντι. Να μαθαίνουν για τις ανάγκες τους και να τα βοηθούν…
Παρότι αφοσιωμένη στον αθλητισμό αποφασίσατε να ξεκινήσετε παράλληλα και μια όμορφη οικογένεια. Ήταν μια απόφαση που πήρατε εύκολα;
Είμαι τυχερή που έχω έναν υπέροχο άνθρωπο στην ζωή μου… δεν φοβήθηκε ποτέ την κώφωση… Με γνώρισε και με αγάπησε όπως ακριβώς είμαι, και εγώ δέχτηκα να κάνω οικογένεια μαζί του. Και ήταν πολύ εύκολη απόφαση επειδή ο ίδιος ο σύζυγός μου το έκανε “εύκολο”. Δημιουργήσαμε δύο υπέροχα παιδιά! Απλό το έκανε ακόμη κι όταν μάθαμε ότι ο μικρός μας γιός γεννήθηκε με την ίδια ιδιαιτερότητα. Είμαστε μια οικογένεια φυσιολογική απλά φοράμε ακουστικά και κοχλιακά. Την ζωή μας την αντιμετωπίζουμε με ευκολία γιατί υπάρχει πολύ μεγάλη ΠΙΣΤΗ και ΘΕΛΗΣΗ από μας του ίδιους!
Πώς είναι η καθημερινότητά σας ως μητέρα με αυτή την ιδιαιτερότητα;
Ως κοριτσάκι νέα που ήμουν έβλεπα την μητέρα μου που ήταν και αυτή κωφή πως μεγάλωνε εμάς… Αυτά τα κράτησα μέσα μου… Όταν ήρθε η ώρα να δημιουργήσω οικογένεια είχα εμπεδώσει στο μυαλό μου αυτά που θυμόμουν… Η καθημερινότητά μου με τα παιδιά είναι εντελώς φυσιολογική, με αγάπη πολύ και συζήτηση άπειρη επειδή υπάρχουν πολλά ερωτηματικά από τα παιδιά γιατί μιλάω έτσι, γιατί φοράμε ακουστικά εγώ και ο μικρός, γιατί, γιατί, γιατί,… θεωρώ ότι είναι δύσκολος αυτός ο σταθμός μητέρας για την αντιμετώπιση του θέματος της αναπηρίας αλλά είμαι άνθρωπος με δυνατή “φωνή” και θέληση για φυσιολογική ζωή… το περνάω στα παιδιά μου και χαίρομαι όταν αντιμετωπίζουν τη ζωή τους φυσιολογικά και δυναμικά…!
Από που αντλείτε την δύναμη σας;
Αντλώ δύναμη από τα αρνητικά! Πιστέψτε με… Δυναμώνει η ψυχή μου από την αρνητικότητα, που δυστυχώς υπάρχει ακόμη στη κοινωνία μας, ως προς τις αναπηρίες. Επειδή έχω και εγώ ιδιαιτερότητα προσπαθώ να περνάω τα δικά μου μηνύματα και να κάνω τους ανθρώπους να καταλάβουν. Τους μιλώ για τα δικά μου περιστατικά, τα δικά μου μαθήματα και παθήματα, και πάντα καταφέρνω να εντυπωσιάζω με τις μάχες που δίνω. Θέλω να καταλαβαίνουν πως πρέπει να σκέφτονται, να μιλάνε, να κινούνται και να διαχειρίζονται καταστάσεις ιδιαίτερες. Το καλύτερό μου μάθημα είναι όταν κάθονται, ακούνε, και μένουν με ανοικτό το στόμα μετά από συζητήσεις… για το πόσο εύκολοι και απλοί άνθρωποι είμαστε με διάφορους τρόπους… Απλά ο κόσμος κάποιες φορές τα φαντάζεται δύσκολα…
Γνωρίζουμε πως βρίσκεστε σε περίοδο προετοιμασίας για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Μιλήστε μας λίγο για αυτό;
Ναι. Προετοιμαζόμαστε για τους Ολυμπιακούς Αγώνες που διεξάγονται στη Σαμψούντα στην Τουρκία στις 18 με 31 Ιουλίου. Πάμε να κάνουμε αυτό που ξέρουμε πολύ καλά… Να παλέψουμε για ένα Ολυμπιακό μετάλλιο! Είμαστε σε περίοδο προετοιμασίας, δουλεύουμε στις προπονήσεις, σκεφτόμαστε πάντα θετικά και είμαστε ενωμένες παίκτριες και προπονήτριες για έναν κοινό στόχο!
Τι υπάρχει στους μελλοντικούς σας στόχους;
Γράφω σελίδες… Ο στόχος μου είναι ένα βιβλίο γεμάτο λόγια αγάπης, στεναχώριες, απορίες, συναισθήματα, ενέργειες, κινήσεις, πράξεις και πολλά άλλα βασισμένα στις αλήθειες της ζωής μου… Θα ήθελα να βοηθήσω με αυτό τον τρόπο ανθρώπους με ιδιαιτερότητες να κυνηγούν τα όνειρα τους και να αγαπούν τη ζωή! Το δικό μου μήνυμα είναι «Κάντε την ιδιαιτερότητα… ΠΡΟΤΕΡΗΜΑ!»
