Δεν υπάρχει πιο δυνατή, πιο τρυφερή, πιο ζωντανή σχέση από αυτήν. Καμία δεν είναι πιο απλή αλλά ταυτόχρονα τόσο ισχυρή, τόσο υποστηρικτική αλλά και ασυνείδητα ανταγωνιστική, καμία σχέση δεν συγκρίνεται με αυτήν ανάμεσα στη μάνα και την κόρη. Σε αυτόν τον περίπλοκο δεσμό που μόνο αν έχεις βιώσει και από τις δύο πλευρές καταλαβαίνεις την αληθινή του ουσία, τη δύναμη που μπορεί να σου προσφέρει και ταυτόχρονα να σου αρπάξει αν αυτός διαταραχθεί γιατί δεν υπάρχει περίπτωση, δεν μπορεί να σπάσει.
Γιατί ακόμη και όταν η μητέρα προσπαθεί να γαλουχήσει την κόρη της με απόψεις περί μητρότητας και θηλυκότητας και να την οδηγήσει σε ένα συγκεκριμένο μονοπάτι, πολλές φορές αυτό που δεν κατάφερε η ίδια να ακολουθήσει, ακόμη και τότε παραμερίζει τις δικές της ανάγκες και επιθυμίες, τις καίει στον βωμό της υπερβολικής της αγάπης προς το παιδί της με σκοπό να δημιουργήσει μια γυναίκα. Μια γυναίκα που κάθε άλλο παρά λίγες φορές η κόρη βλέπει στη μάνα και θέλει να ταυτιστεί με αποτέλεσμα να υιοθετεί τη συμπεριφορά της, να την εξιδανικεύει και εν τέλει να την μιμείται ασυναίσθητα.
Και η σχέση αποκτά ,αναμφίβολλα, διαφορετικό νόημα, γίνεται περισσότερο αντιληπτή και ολοκληρωμένη όταν η κόρη μπαίνει στη θέση της μάνας. Τότε είναι που όλες οι συγκρούσεις και οι τσακωμοί αναβιώνονται και η σχέση των δύο γυναικών αποκτά διαφορετικό νόημα. Μόνο τότε η κόρη μπορεί να κατανοήσει αν όχι απόλυτα, τουλάχιστον σε μεγάλο βαθμό το γεγονός ότι η αγάπη και η στοργή δεν εκδηλώνονται πάντα με αγκαλιές και χάδια.
Εξάλλου, μέσα στη λέξη μητέρα υπάρχει η λέξη τέρας σε συνδυασμό με το μη, το αποτρεπτικό του τέρατος, την ασφάλεια από κάθε είδους απειλή. Γιατί όσο σύνθετη κι αν φαίνεται η σχέση μάνας και κόρης στην πραγματικότητα βασίζεται στην αληθινή αγάπη και αυτό είναι που την κάνει τόσο απλή, τόσο αυθεντική…