Label News Ειδήσεις με προσωπικότητα
«Έξυπνη» τακτική των εργοδοτών η ακούσια εθελοντική εργασία και τα υποτιθέμενα δοκιμαστικά, αλλά κάπου έχουν μπερδευτεί και ο κόσμος σιγά- σιγά τους έχει καταλάβει.
Το γεγονός που κάθε εργοδότης λαμβάνει υπόψη είναι η απελπισία του άνεργου πολίτη που αποζητά μια δουλεία με κάθε τρόπο και είναι διατεθειμένος να συμβιβαστεί συχνά με όρους που δεν τον ικανοποιούν. Έχοντας ως γνώση αυτό, υπολογίζουν και το ανάλογο «περιθώριο εκμετάλλευσης» του υποψηφίου.
Υπάρχουν δύο περιπτώσεις. Οι αγγελίες που ζητούν εξαρχής άτομα να εργαστούν εθελοντικά, τονίζοντας πως δεν υπάρχει αμοιβή και από την άλλη οι αγγελίες που υπόσχονται αμοιβή, φτάνοντας όμως ένα βήμα πριν τη πρόσληψη ζητούν μια δοκιμαστική περίοδο για να αποφασίσουν αν ο ενδιαφερόμενος είναι κατάλληλος για τη θέση. Η εργασία κατά τη δοκιμαστική αυτή περίοδο όχι απλώς είναι αμισθί αλλά συνήθως δεν έχει και ορισμένο χρονικό όριο. Η ιδεολογία γύρω από αυτό είναι πως ο υποψήφιος θα δουλέψει για όσο διάστημα χρειαστεί μέχρι και αν ο εργοδότης κρίνει πως θέλει να τον προσλάβει. Και αν αυτό το διάστημα φτάσει τους μήνες ή τον χρόνο;
Δεδομένο πως δεν μιλάμε για κάποια πρακτική χωρίς πτυχίο αλλά για περιπτώσεις ανθρώπων που είναι επαγγελματίες και έχουν γνώση του αντικειμένου τους ως τέτοιους θα έπρεπε να τους φέρονται και οι εργοδότες αντί να τους υποτιμούν. Το χειρότερο μάλιστα, όταν μετά το δοκιμαστικό ο υποψήφιος απορριφθεί. Στη θέση του θα έρθει άλλος που θα περάσει το.. γνωστό δοκιμαστικό και αυτό θα συνεχίζεται επ’ αόριστον με τον εργοδότη να μη ξοδεύει απολύτως τίποτα λαμβάνοντας όμως υπηρεσίες. Στις δουλειές από τη στιγμή που κάποιος υποχρεώνεται να εργαστεί για κάποιον άλλο και να βγάλει εις πέρας το έργο που έχει αναλάβει, αντίστοιχη υποχρέωση έχει και εκείνος που του το ανέθεσε να τον πληρώσει για την εργασία του, βάσει δικαίου.
Όσον αφορά το θέμα της εθελοντικής εργασίας, μάλλον πρόκειται για κάποια παρεξήγηση της έννοιας του εθελοντισμού. Ο επίσημος εθελοντισμός θέλει να αντιπροσωπεύεται από πράξεις αλτρουισμού και ανιδιοτελούς προσφοράς στη κοινωνία, κυρίως σε όσους έχουν ανάγκη. Αυτό έχει την καλύτερη ανταμοιβή, τη συναισθηματική και το καλύτερο αποτέλεσμα, την αλληλεγγύη. Από την άλλη αυτό που πολλοί εργοδότες αποκαλούν σήμερα εθελοντισμό είναι μόνο ένας τρόπος να κερδίσουν χρήματα ευκολότερα-γρηγορότερα εκμεταλλευόμενοι τη ζήτηση για δουλειά και μη ξοδεύοντας σε μισθούς.
Κανονικά δεν θα έπρεπε κανείς να εργάζεται και να ξοδεύει την ενέργεια και τις ιδέες του για κάποιον «δωρεάν» και χωρίς να αναγνωρίζεται ο κόπος του. Αν σταματήσουν αυτού του είδους οι αγγελίες και καταλάβουν την αξία τους οι επαγγελματίες ίσως τότε να μπορούσαμε να μιλήσουμε για αξιοπρεπή εργασία, που τελικώς θα μπορούσε να αποτελέσει μια διέξοδο από τη φτώχεια.
