Είναι γεγονός ότι την τελευταία τουλάχιστον δεκαετία το πρόβλημα της ανεργίας μαστίζει όλο και περισσότερους νέους και όχι μόνο στην χώρα μας μιας και η Ελλάδα δεν φαίνεται να χάνει την πρωτιά σε αυτό το κοινωνικό θα λέγαμε φαινόμενο με ποσοστά που αγγίζουν το 23% σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες.
Με επιφανειακές ,ομολογουμένως, και επίκαιρες λύσεις το πρόβλημα αντι να αμβλυνθεί διογκώνεται με αποτέλεσμα να μειώνονται γοργά και σταθερά οι θέσεις εργασίας και οι νέοι να αναζητούν καταφύγιο σε χώρες του εξωτερικού ή χειρότερα να παραμένουν αδρανείς στο ίδιο τους το σπίτι.
Η αλήθεια είναι ότι η κατάσταση είναι κάτι παραπάνω από σοβαρή όμως κάθε πρόβλημα έχει και μια λύση αρκεί να χτυπήσεις στην καρδιά του. Και η λύση εν προκειμένω δεν βρίσκεται τόσο στην αναδιάρθρωση του κρατικού μηχανισμού όσο στην αντιμετώπιση ενός φαινομένου που στην Ελλάδα φαίνεται να προσπερνάται οικειοθελώς ή καλύτερα παραβλέπεται.
Αεργία. Όλοι μιλάμε για ανεργία αλλά κανένας δεν αναφέρεται στην αεργία. Γιατί; Είναι πιο εύκολο ένας Έλληνας να χαρακτηρίσει τον εαυτό του ως άνεργο παρά άεργο. Είναι πιο εύκολος ο δρόμος της αδράνειας με την δικαιολογία ότι δεν υπάρχουν θέσεις εργασίας.
Είναι πιο εύκολο να ρίχνουμε όλες τις ευθύνες σε τρίτους και να μην παίρνουμε τα ηνία της ζωής στα χέρια μας. Δικαιολογίες υπάρχουν άπειρες αλλά κάπου είναι κρυμμένες και λύσεις. Καμία δουλειά δεν ήταν και δεν είναι κυρίως στις μέρες μας ντροπή όταν η ανάγκη της επιβίωσης υπερτερεί συγκριτικά με το αίσθημα της υπερηφάνειας.
Μήπως η λύση βρίσκεται στην βαθιά ριζωμένη νοοτροπία των Ελλήνων και στην τάση τους να παραμένουν αδρανείς εν όψει οποιασδήποτε δύσκολης κατάστασης…; Η συνειδητοποίηση είναι το πρώτο βήμα, η δράση το δεύτερο, το επόμενο δικό σας…
Για αυτόν τον λόγο αξίζουν πολλά μπράβο σε όλους αυτούς τους νέους ανθρώπους αλλά και τους λίγο μεγαλύτερους οι οποίοι κάνουν δουλείες δύσκολες, μακριά τις περισσότερες φορές από αυτό που έχουν σπουδάσει, με λίγα χρήματα, αντίξοες συνθήκες, από το να παραμείνουν σπίτι τους βολεμένοι στο ‘’χαρτζιλίκι του μπαμπά’’, ‘’παίρνοντας’’ όμως την ζωή από τα μαλλιά με όνειρα και φιλοδοξίες για ένα καλύτερο προσωπικό και συλλογικό μέλλον!