«Κραυγή απελπισίας» από Έλληνα που εγκλωβίστηκε στην Ιταλία και ζει στο δρόμο χωρίς χρήματα και φάρμακα!

Την αγωνία τους εκφράζουν εκατοντάδες Έλληνες πολίτες που παραμένουν εγκλωβισμένοι στην Ιταλία, οι οποίοι καταγγέλλουν ότι η ελληνική κυβέρνηση τους έχει αφήσει στη μοίρα τους στη γειτονική χώρα. Ένας από αυτούς είναι o Λάζαρος Κωνσταντινίδης, ο οποίος βρίσκεται στη Γένοβα χωρίς χρήματα, στον δρόμο, και αντιμετωπίζοντας σοβαρά προβλήματα υγείας.

«Από τις 19 Μαρτίου είμαι στον δρόμο, δεν έχω χρήματα να συνεχίσω να νοικιάζω σπίτι, είμαι με 3 ευρώ στην τσέπη και φοβάμαι για τη ζωή μου, καθώς αντιμετωπίζω αυτοάνοση φλεγμονή και δεν έχω τα φάρμακά μου» καταγγέλλει στην «Espresso» και στον Βαγγέλη Καράλη με τρεμάμενη φωνή γεμάτη φόβο και απόγνωση.

«Πριν από λίγες ημέρες έληξε το συμβόλαιό μου για το σπίτι που νοίκιαζα και τώρα βρίσκομαι στον δρόμο. Για περίπου 14 ώρες ήμουν με τις βαλίτσες στα παγκάκια της Γένοβας. Ο μόνος τρόπος για να επιστρέψω στην Ελλάδα είναι με καράβι από την Ανκόνα. Από τη Γένοβα είναι εννέα ώρες δρόμος με τρένο. Το πρόβλημα είναι ότι το τρένο δεν μπορεί να φτάσει στην Ανκόνα, καθώς ο σταθμός της Πάρμα έχει κλείσει λόγω του κορωνοϊού. Ευτυχώς, βρέθηκε ένας γνωστός φίλου μου και θα μπορέσω να μείνω για λίγες ημέρες» λέει ο Λάζαρος Κωνσταντινίδης.

Στο ερώτημα αν έχει επικοινωνήσει με το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών και την πρεσβεία μας στη Ρώμη, απαντά ότι αυτά που άκουσε από τους αρμοδίους ήταν εξοργιστικά.

«Μίλησα με το υπουργείο Εξωτερικών και μου είπαν ότι ο μόνος τρόπος είναι το ναυλωμένο καράβι στην Ανκόνα που πηγαίνει στην Πάτρα. Τους εξήγησα ότι δεν μπορώ να φτάσω εκεί και μου απάντησαν “βρες έναν τρόπο”, τη στιγμή που, αν δεν έχεις αυτοκίνητο, δεν μπορείς να φτάσεις στο συγκεκριμένο λιμάνι! Οι πτήσεις έχουν σταματήσει και γίνονται μόνο από τη Ρώμη για τη νότια Ιταλία…» αναφέρει με δάκρυα στα μάτια.

Ο Λάζαρος Κωνσταντινίδης εξομολογείται ότι είναι πλέον εξαντλημένος και κάνει έκκληση για βοήθεια στην ελληνική κυβέρνηση.

«Αυτό που ζητάμε οι Έλληνες της βόρειας Ιταλίας είναι η ελληνική κυβέρνηση να ναυλώσει αεροπλάνο από εδώ για να μπορέσουμε να επιστρέψουμε στην πατρίδα μας. Και δεν με νοιάζει για μένα, μπορώ να ζήσω στον δρόμο, μπορώ να δίνω μάχη καθημερινά μην κολλήσω κορωνοϊό, αν και ανήκω σε ευπαθή ομάδα… Αυτό που σκέφτομαι είναι οι ηλικιωμένοι γονείς μου που είναι ΑμεΑ, με χρειάζονται και πρέπει να είμαι δίπλα τους».