Label News Ειδήσεις με προσωπικότητα
Συνέντευξη: Ήρια Καρποδίνη
Αν δίπλα στο «νέος και ωραίος» βάζαμε και τη λέξη «ταλαντούχος» θα εννοούσαμε αυτόματα τον Αρτέμη Γαβριλούκ. Η υποκριτική τον κέρδισε από πολύ μικρή ηλικία για να φτάσει να έχει συμμετάσχει ως σήμερα σε μια σειρά μεγάλων θεατρικών παραστάσεων, ενώ παράλληλα να έχει και σημαντικές συνεργασίες στο κομμάτι της τηλεόρασης. Ο ίδιος μας μιλά αποκλειστικά στο LableNews.gr καταλήγοντας στο ότι η επιτυχία του ηθοποιού δεν είναι εύκολο να οριστεί, ωστόσο η πειθαρχία και η όρεξη για σκληρή δουλειά είναι που μπορούν να τον φτάσουν σε αυτή. Αυτή τη περίοδο πρόκειται να τον βρούμε σε δύο νέα θεατρικά έργα, το «Μια ξεχωριστή μέρα» και το «ΜέΝΓΚΕΛΕ» καθώς και στη νέα τηλεοπτική σειρά «Βρυκόλακες στην Αθήνα του σήμερα».
Μιλήστε μας λίγο για την μέχρι τώρα εμπειρία σας ως ηθοποιός, ποια ήταν τα πρώτα σας βήματα;
Το πρώτο μου βήμα για να πλησιάσω το επάγγελμα του ηθοποιού ήταν η φοίτησή μου αλλά και η αποφοίτησή μου από την Ανωτέρα Δραματική Σχολή «ΒΕΑΚΗ».
Έκτοτε ξεκίνησε το «ταξίδι» μου στον χώρο της υποκριτικής.
Εργάζομαι επαγγελματικά επτά συνεχόμενα έτη, έχοντας στο ενεργητικό μου αρκετές ενδιαφέρουσες συνεργασίες, με κορυφαίες μέχρι στιγμής κατ’ εμέ την «Άλκηστη» του Ευριπίδη και τους «Πέρσες» του Αισχύλου, καθώς με τα δύο αυτά έργα υπό την σκηνοθετική ματιά του Τηλέμαχου Μουδατσάκι, ταξιδέψαμε και εκπροσωπήσαμε την Ελλάδα στο παγκόσμιο φεστιβάλ της Avignon στην Γαλλία, αποσπώντας διθυραμβικές κρητικές για την προσπάθεια μας.
Πως αποφασίσατε να ασχοληθείτε με την ηθοποιία; Νιώθετε πως έχετε βρει ήδη το ιδανικό επάγγελμα για εσάς;
Τελειώνοντας το σχολείο και μην περνώντας από την διαδικασία των πανελλαδικών εξετάσεων, ήδη είχα αποφασίσει με τι θέλω να ασχοληθώ.
Δεν μπαίνω στην διαδικασία να συγκεκριμενοποιήσω τη στιγμή, είναι σαν να τo ήξερα ανέκαθεν.
Παρόλο που σπούδασα και marketing για προληπτικούς λόγους, αποφάσισα πώς το ιδανικό επάγγελμα για μένα και χαίρομαι για αυτό , είναι το να ασκώ την τέχνη της υποκριτικής.
Αυτή τη στιγμή σας βρίσκουμε σε κάποιο θέατρο ή στην τηλεόραση;
Αυτή την περίοδο έχω την τιμή να συνεργάζομαι με τον Σταύρο Ζαλμά και την Δήμητρα Ματσούκα όπου βρισκόμαστε στην τελική ευθεία προβών για την παράσταση
«Μια ξεχωριστή Μέρα» του Έτορε Σκόλα, στην οποία υποδύομαι τον γερμανό υπαξιωματικό, μιας και το εργο ανήκει στην εποχή του 1938 και διαπραγματεύεται τον φασισμό της τότε εποχής.
Την μετάφραση/διασκευή του κειμένου την υπογράφει ο Αλέξανδρος Ρήγας και την σκηνοθεσία η Άσπα Καλλιάνη.
Οι παραστάσεις μας θα ξεκινήσουν από αρχές Δεκέμβρη στην Πάτρα και στην συμπρωτεύουσα για την περίοδο των γιορτών ,έπειτα θα συνεχίσουμε με χειμερινή περιοδεία σε όλη την Ελλάδα και τέλος από Φεβρουάριο σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας.
Παράλληλα κάνω πρόβες για το θεατρικό έργο ΜέΝΓΚΕΛΕ του Θανάση Τριαρίδη, όπου την σκηνοθεσία την υπογράφει ο Κώστας Αρζόγλου.
Στο ΜέΝΓΚΕΛΕ υποδύοντας τον ομώνυμο ρόλο, συμπρωταγωνιστώ με την Νίνα Ακτύπη.
Η προγραμματισμένη πρεμιέρα της παράστασης σημειώνεται σε κεντρικό θέατρο της Αθήνας για την ερχόμενη σεζόν .
Επίσης λίγες μέρες πριν δώσαμε τα χέρια με τον Ζήση Ρούμπο και τον Βασίλη Αντωνιάδη για την καινούργια σειρά του ANT1 «Βρυκόλακες στην Αθήνα του σήμερα».
Πώς είναι να είσαι νέος ηθοποιός στην Ελλάδα; Πολλοί κυνηγούν την τύχη τους στο εξωτερικό, εσείς έχετε σκεφτεί να φύγετε;
Γενικά το να είσαι ηθοποιός στην Ελλάδα σήμερα, είναι κάτι που θέλει υπομονή, επιμονή, κότσια ,τύχη και γερό στομάχι.
Σε κάθε περίπτωση πάντως ,αν το κριτήριο για να κάνεις καριέρα, είναι το να πας στο εξωτερικό, ο σκοπός μου πρώτα απ’ όλα είναι να πραγματοποιήσω τους στόχους μου εδώ που είμαι τώρα και ύστερα βλέπουμε.
Από την Μολδαβία βρεθήκατε να ζείτε από μικρή ηλικία στην Ελλάδα. Ήταν εύκολη η προσαρμογή σας;. Τι σας κάνει να παραμένετε εδώ;
Με την προσαρμογή μου δεν αντιμετώπισα κανένα απολύτως πρόβλημα, ίσα ίσα προσαρμόστηκα πολύ σύντομα στα ελληνικά δεδομένα και οι Έλληνες δεν θα μπορούσαν να με αγκαλιάσουν περισσότερο απ’ οτι το έκαναν, ένιωσα πολύ αγαπητός από την πρώτη στιγμή.
Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών μετακόμισα στην Αθήνα, όπου και ξεκίνησα να φοιτώ από τον επόμενο κιόλας μήνα της άφιξης μου στην δευτέρα γυμνασίου.
Αν με ρωτάς, αισθάνομαι τυχερός και ευγνώμων που ζω ανάμεσα σε δυο διαφορετικές κουλτούρες.
Πιστεύετε πως έχετε κάνει λάθος κινήσεις που σας κόστισαν να αναδειχθείτε περισσότερο στον χώρο;
Χμμμμ… Σίγουρα όλοι οι άνθρωποι μαθαίνουμε από τα λάθη μας. Η μαγκιά και η εξυπνάδα είναι να μην τα ξανακάνουμε.
Από την πλευρά μου και καθώς περνάν τα χρόνια, προσπαθώ όσο το δυνατόν περισσότερο να προσέχω τα βήματα μου και τους ανθρώπους που συνεργάζομαι αλλά και που εμπιστεύομαι.
Γνωρίζουμε πως ασχολείστε συμπληρωματικά και με το modeling. Τα πρότυπα ομορφιάς θεωρείτε ότι μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην ανέλιξη ενός καλλιτέχνη;
Είναι κάτι σαν να λέμε «από φωνή κορμάρα»? Χαχαχα..
Με το μόντελινγκ να πω την αλήθεια ασχολούμαι συμπληρωματικά, όποτε τυχαίνει κάποια πρόταση η οποία κρίνω πως δεν με πάει πίσω στην δουλειά μου ως ηθοποιό, την αποδέχομαι μετά χαράς.
Όσο για την ανέλιξη ενός καλλιτέχνη στον χώρο της υποκριτικής δεν πιστεύω πως πρωτεύοντα ρόλο έχει η εξωτερική εμφάνιση αλλά πρωτίστως απαιτείται ταλέντο, πειθαρχία και πολύ σκληρή δουλειά, όχι πως η καλή και προσεγμένη εμφάνιση δεν συμβάλλει στην επιτυχία.
Σε αντίθεση με το μόντελινγκ όπου σίγουρα το σημαντικότερο και κυριότερο ρόλο καταλαμβάνουν η καλή εξωτερική εμφάνιση και οι τέλειες αναλογίες, όμως όχι πως και εδώ δεν είναι απαραίτητη η πειθαρχία και πολύ δουλειά.
Που έγκειται τελικά η επιτυχία του ηθοποιού;
Ηθοποιός….
Επιτυχία….
Ίσως η πιο δύσκολη ερώτηση που μου έθεσες μέχρι τώρα.
Προσωπικά πιστεύω πως η τέχνη για τον καθέναν είναι εντελώς υποκειμενική.
Είτε δουλεύεις μονάχα για την τέχνη και ζεις για αυτήν ,είτε δουλεύεις για την αναγνωρισιμότητα σου και το προσωπικό σου όφελος..για εμένα και τα δυο είναι άκρως αποδεκτά.
