Και οι δύο είχαν γεννηθεί και ζούσαν στη κωμόπολη Παναπέα στην Θηβαΐδα της Αιγύπτου, ήταν μόλις είκοσι μέρες παντρεμένοι και ζούσαν μαζί. Ο Άγιος Τιμόθεος ήταν αναγνώστης και κήρυκας του Ευαγγελίου στην εκκλησία των Παναπέων. Η προσήλωση και η αγάπη του για αυτό που έκανε ήταν τόσο θαυμαστή που προκαλούσε τη ζήλεια των ειδωλολατρών τόσο, που τον συκοφάντησαν και τον έστειλαν στον ειδωλολάτρη έπαρχο Αρριανό ο οποίος τον διέταξε να του δώσει τα ιερά βιβλία του για να τα καταστρέψει καίγοντάς τα.
Ο Αγ. Τιμόθεος που γνώριζε την αξία των ιερών βιβλίων αρνήθηκε κατηγορηματικά την καταστροφή τους, αφού τα θεωρούσε ιερά πνευματικά εφόδια και όπως είπε τα είχε σαν παιδιά του.
Η συνέχεια βρίσκει τον Άγιο να υπόκειται σε βασανιστήρια από τον έπαρχο και να υποφέρει τρομερές σωματικές βλάβες, αφού πρώτα βάζοντας δυο πυρακτωμένους στύλους στα αυτιά του, του έλιωσαν τα μάτια και στη συνέχεια τον έβαλαν στον τροχό. Η δύναμη του Θεού όμως σταμάτησε τον τροχό, επανέφερε τα μάτια σε κανονική κατάσταση και εξαφάνισε κάθε πληγή στο σώμα του Αγίου.
Βλέποντας ο Αρριανός πως έμενε σταθερός στη πίστη του και δεν έδινε τα βιβλία σκέφτηκε να εκμεταλλευτεί την παρουσία της συζύγου του, της Αγ. Μαύρας, με την ιδέα πως εκείνη αφού πρώτα θα λάτρευε η ίδια τα είδωλα, θα τον έπειθε να αρνηθεί κι εκείνος την πίστη του και τα ιερά βιβλία. Όμως, βέβαια, έγινε ακριβώς το αντίθετο.
Η Αγ.Μαύρα έμενε πιστή στον Θεό και για αυτό την υπέβαλαν σε βασανιστήρια, αφού της ξερίζωσαν τα μαλλιά, ύστερα την έβαλαν και ένα καζάνι με καυτό νερό. Το σώμα της Αγίας, όμως δεν έπαθε κανένα έγκαυμα, κάνοντας τον έπαρχο να αμφιβάλλει για το αν το νερό έκαιγε και ζήτησε να του ψεκάσουν το χέρι για να βεβαιωθεί. Τότε το δέρμα του κάηκε και καταστράφηκε. Αντί όμως αυτό να τον κάνει να σταματήσει τον εξόργισε τόσο που διέταξε να κρεμάσουν και τους δύο Αγίους.
Πάνω στον σταυρό οι δύο τους εμψύχωναν ο ένας τον άλλο ώστε να υπομείνουν τον πόνο που μαρτυρούσε την πίστη τους και προσεύχονταν ώστε να διώξουν τους πειρασμούς.
Μετά από εννέα ημέρες παρέδωσαν τη ψυχή τους και αγίασαν δίνοντας ένα ηχηρό παράδειγμα πίστης και αγάπης. Σήμερα η μνήμη τους γιορτάζεται κάθε 3 Μαΐου.