Ο Άγγελος Μπούρας μιλάει στο LABEL NEWS για την παράσταση που πρωταγωνιστεί, «Καινούργια Σελίδα», αλλά και για την νέα του θέση ως καλλιτεχνικός διευθυντής στο «Μικρό Γκλόρια»

Ρεπορτάζ: Αργυρώ Αρβανίτη

Όλοι θεωρούμε το θέατρο σαν ένα ζεστό και φιλόξενο χώρο που μας κάνει να χαλαρώνουμε και να περνάμε όμορφα με την παρέα μας. Αυτό που αναζητάμε κυρίως όμως, είναι ένα χώρο να τον αισθανθούμε σαν το σπίτι μας, και αυτό ακριβώς νιώθεις μόλις μπεις στο θέατρο ‘’μικρό Γκλόρια’’. Καθώς περνάς τις πόρτες του αντικρίζεις ένα ζεστό χώρο διαμορφωμένο με όμορφα παστέλ χρώματα που θυμίζει εκείνο το σπίτι που χαλάρωνες με τους φίλους σου. Και όλα αυτά φυσικά, προέρχονται από το μοναδικό και ζεστό σκηνικό που έχει διαμορφωθεί για την παράσταση «Καινούργια Σελίδα».

Το LABELNEWS βρέθηκε εκεί και μίλησε με τον πολύ ταλαντούχο και φιλόξενο ηθοποιό Άγγελο Μπούρα λύνοντας κάθε απορία που είχαμε για το έργο και όχι μόνο.  

‘’Είναι η καινούργια σελίδα του Neil Simon ένα αυτοβιογραφικό έργο του γραμμένο το 1977 πραγματεύεται τις ανθρώπινες σχέσεις δύο ανθρώπων που έχουν αποφασίσει να μην ξανακάνουνε ποτέ τους σχέση  ο Τζόρτζ Σνάιντερ μετά από το θάνατο της γυναίκας του αποφασίζει να μην ξαναβγεί ποτέ του ραντεβού και η Τζένιφερ μετά τον χωρισμό της με τον άντρα της αποφασίζει επίσης να μην ξανακάνει ποτέ σχέση.  Εγώ είμαι ο αδερφός του Τζόρτζ Σνάιτερ ο οποίος επιμένω να του γνωρίζω και να του κάνω διάφορα προξενιά και η Άνδρη Θεοδότου είναι η φίλη της Τζένιφερ της Μαρίας της Καλλιμάνη η οποία και αυτή αποφασίζει να κάνει συνέχεια προξενιά στην φίλη της. Έτσι λοιπόν αυτοί οι δύο άνθρωποι γνωρίζονται και το συμπέρασμα είναι πως ο έρωτας μπορεί να νικήσει τα εμπόδια και πως δύο άνθρωποι από το πουθενά αφημένη στο απροσδόκητο και το απρόβλεπτο μπορούν να γνωριστούν και να ερωτευτούν, και παρόλο τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες και τις αντιθέσεις που έχουν μεταξύ τους να μπορέσουν να συνυπάρξουν. Μου έγινε η πρόταση να αναλάβω την καλλιτεχνική διεύθυνση του συγκεκριμένου θέατρου το καλοκαίρι με μια πολύ πολύ μεγάλη ευθύνη γιατί δεν έχεις μόνο την ευθύνη του εαυτού σου, έχεις την ευθύνη όλων όσων έχεις καλέσει να συμμετάσχουν σε αυτό το εγχείρημα, είμαι τυχερός γιατί σε αυτό το ‘’κάλεσμα’’ είχα άξιους συνεργάτες διπλά μου και όλοι οι καλεσμένοι δέχτηκαν την πρόταση και τους ευχαριστώ εκ βαθέων γι’ αυτό. Η ευθύνη λοιπόν αυτή με έφερε πρώτων πυλών με τις δικές μου ευθύνες απέναντι στο τι έργο θα ανεβάσω;  οι επιλογές ήταν βάση των δικών μου κριτήριων σε σχέση με το τι θα ήθελα εγώ να δω στο θέατρο, και επειδή ποια νομίζω ότι το θέατρο περνάει σε μια ανθρωποκεντρική κλίμακα ήθελα τα έργα τα οποία  θα ανέβουν στο μικρό Γκόρια να έχουν να κάνουν με ανθρώπινες σχέσεις’’.

Τι συμβαίνει όμως με τις τιμές και την ανταπόκριση στο θέατρο σήμερα;

‘’Οι τιμές στο θέατρο αναγκαστικά έπεσαν για να έρθει ο κόσμος στο θέατρο, έτσι και αλλιώς το θέατρο δυστυχώς είναι μια πολυτέλεια σε μια εποχή κρίσης ένας οικογενειάρχης θα προτιμήσει να πάει να δώσει τα λεφτά του στο σούπερ μάρκετ για να ταΐσει την οικογένεια του, παρά να πάει στο θέατρο, ως εκ τούτου επειδή το θέατρο είναι μια ψυχαγωγία που δυστυχώς οι πόρτες τις ψυχαγωγίας, όχι τις διασκέδασης είναι κλειστές πια είναι μια καλή αφορμή με ένα φθηνό εισιτήριο  να έρθει κάποιος και να  ανοίξει ένα παράθυρο στην φαντασία του. Το θέατρο άλλωστε είναι να σε συγκινήσει, να σε μετακινήσει και να σε κάνει να σκεφτείς. Αυτό τουλάχιστον πρέπει να είναι το θέατρο αν η παράσταση μας το πετύχει και αν όλες οι παραστάσεις το πετύχουν τότε μιλάμε για μια επιτυχημένη παράσταση. Είναι η μεγαλύτερη ευτυχία όταν μια παράσταση έχει αντίκρισμα άμεσο στο κοινό για τον ηθοποιό, νομίζω ότι είναι η μεγαλύτερη ευτυχία και αυτό το καταλαβαίνεις και στο χειροκρότημα και στον τρόπο που παρακολουθεί και στην προσέλευση. Σαφώς μπορεί να αργήσει να καταλάβει που παίζεται μια παράσταση κάποιος αλλά το ‘’από στόμα σε στόμα’’ που λέμε ότι θα κυκλοφορήσει μια καλή παράσταση μετράει και ο κόσμος ακολουθεί τις καλές παραστάσεις και χαίρομαι πολύ όταν  ανταποκρίνεται την ώρα της παράστασης και όταν μας δίνει και εμάς την άμεση επαφή, όταν υπάρχει το ‘’εγώ σου δίνω και εσύ παίρνεις’’. Για να καταλάβετε το θέατρο είναι πιο άμεσο από την τηλεόραση εγώ που δουλεύω σχεδόν είκοσι χρόνια ξεκίνησα από το θέατρο και αυτό ήταν το πρώτο μου μέλημα, θέατρο ήθελα να κάνω και θέατρο κάνω συνέχεια αυτά τα χρόνια από αυτό βιοπορίζομαι αυτό είναι το επάγγελμα μου η τηλεόραση προέκυψε τώρα δυστυχώς έχει σταματήσει δεν υπάρχει αν είναι καλύτερο η χειρότερο, είναι μια δουλειά πολύ δύσκολη η τηλεόραση τα γυρίσματα είναι δεκάωρα οπότε είναι πολύ κουραστικά. Είναι ένα παρακλάδι της δουλείας μας πολύ σημαντικό και όταν γίνεται με αγαθές προθέσεις και σωστά μπορεί να είναι και πολύ καλό το αποτέλεσμα.’’

Ενώ δεν παραλείψαμε να ρωτήσουμε ποιος είναι ο πιο σημαντικός άνθρωπος που θα δει ανάμεσα στο κοινό και θα του δώσει δύναμη και χαρά;  

Πέρα από τον ίδιο μου τον εαυτό που φροντίζω να τον έχω απέναντι μου σε κάθε παράσταση και να τον ξεβολεύω και να με εμπνέει με αυτό το ξεβόλεμα, ο άνθρωπος που η ματιά μου ακουμπάει πάνω του κάθε μέρα στο θέατρο είναι η μητέρα μου, γιατί είναι ο πιο αγνός θεατής και ο πιο αυστηρός κριτής μου.

Τέλος μας ανέφερε τι αναμένετε να περιμένουμε μελλοντικά από εκείνον καθώς οι παραστάσεις στο θέατρο αποτελούν το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής του.

Μετά από την παράσταση αυτή εμείς θα παίζουμε Τετάρτη με Κυριακή στο θέατρο Γκλόρια μικρό από 4 Δεκεμβρίου ξεκινάει ‘’Το χελιδόνι’’ του Γκιλιέμ Κλούα ένα καινούργιο ισπανικό έργο που σκηνοθετεί η Ελένη Γκασούκα με την Σοφία Σερλίκ και τον Βασίλη Μαυρογεωργίου ένα έργο που πραγματεύεται το τρομοκρατικό χτύπημα στο γκέι μπαρ του Ορλάντο, είναι πολύ σύγχρονο και μιλάει για την αποδοχή στη διαφορετικότητα για την αποδοχή στο τι σημαίνει αγαπάω. Θα ανεβεί 4 Δεκεμβρίου και θα παίζεται κάθε Δευτέρα και Τρίτη εδώ στο Γκλόρια μικρό και μετά τις 16 Απρίλιου θα επαναληφθεί ‘’ο Χαρτοπόλεμος’’ που ήταν μια πολύ μεγάλη επιτυχία του θεάτρου, ξεκίνησε 26 Σεπτεμβρίου και μέχρι προχθές δεν υπήρχαν θέσεις  ήταν κλεισμένες. Ελπίζω το κοινό να αγκαλιάσει όλο αυτό το εγχείρημα που προσπαθούμε να κάνουμε τόσο καιρό, γιατί γενικά καλό είναι να βλέπουμε θέατρο, γιατί δεν υπάρχει και κάτι άλλο αυτή την στιγμή που θα μας κάνει λίγο να ξεχνιόμαστε. Τουλάχιστον ας έρθουν στο θέατρο να ανοίξει λίγο η ψυχή τους και το μυαλό τους.  Γιατί θα το προτείναμε; Γιατί όλοι θέλουμε να νιώσουμε οικεία και όμορφα δίπλα σε ταλαντούχας ηθοποιούς που μέλημα τους είναι η ψυχαγωγία μας και η ζεστασιά που μας προσφέρουν.