ΡΕΠΟΡΤΑΖ Οι υπάλληλοι των εμπορικών καταστημάτων ξεσπούν: «Μας έχουν και δουλεύουμε σαν σκλάβοι με το Εορταστικό Ωράριο, χωρίς καμία Αργία. Θα κάνουμε Μαύρα Χριστούγεννα»

Με τη φράση «κάθε πέρσι και καλύτερα» χαρακτηρίζουν την κατάσταση οι εμποροϋπάλληλοι που έρχονται να συμμετέχουν στο φετινό χριστουγεννιάτικο εορταστικό ωράριο των καταστημάτων. Για ακόμη μια φορά, όσοι θα κάνουν τις αγορές τους θα συμβάλουν στην καταπάτηση των δικαιωμάτων των εργαζομένων που με ελάχιστο κόπο η κυβέρνηση έχει καταφέρει να περάσει ως κάτι το φυσιολογικό, για να μη πούμε δεδομένο.

Αργά και μεθοδικά μέσα στα χρόνια η κατάσταση έχει επιβαρύνει τον εργαζόμενο, κυρίως τις εορταστικές περιόδους, που για τον τελευταίο φαντάζουν περισσότερο εφιάλτης παρά μια ευκαιρία να γιορτάσει τις Άγιες μέρες και τις ελάχιστες αργίες που του απομένουν. Ο Δεκέμβριος ήταν ήδη πριν από αρκετά χρόνια ο μήνας με τις περισσότερες απλήρωτες υπερωρίες και σε αυτές είχε προστεθεί και μια Κυριακή, η τελευταία του χρόνου, οπότε τα μαγαζιά ήταν ανοιχτά και οι εργαζόμενοι στα πόστα τους. Η μια Κυριακή, σήμερα έχει αυξηθεί σε τρεις Κυριακές, τις τελευταίες τρεις του Δεκεμβρίου συμπεριλαμβανομένης και της 31^ης, της τελευταίας ημέρας του έτους που πολλοί εργαζόμενοι θα αλλάξουν το χρόνο είτε μέσα στο χώρο εργασίας τους είτε στην επιστροφή για το σπίτι τους μετά από πολύωρη εργασία.

Φέτος, πέρα από τη κατάργηση της Κυριακάτικης αργίας, οι εργαζόμενοι ενημερώθηκαν και για τη κατάργηση άλλων δύο ημερών που για χρόνια αντιμετωπίζονταν ως αργίες. Πρόκειται για την 26^η Δεκεμβρίου, δεύτερη ημέρα των Χριστουγέννων, που από τη μια στιγμή στην άλλη αναιρέθηκε ως αργία και στην συνέχεια μετά από αντιδράσεις επιβεβαιώθηκε και πάλι ως τέτοια και για τη 2^η Ιανουαρίου, η οποία βέβαια ξεκίνησε ήδη από πέρσι να θεωρείται εργάσιμη από το πρώτο εμπορικό κατάστημα, από φέτος λοιπόν το παράδειγμά του θα ακολουθήσουν και άλλα καταστήματα. Κι όλα αυτά χάρη στον ανταγωνισμό για τον τζίρο και τη κάλυψη χαμένων κερδών. Τα καταστήματα στη χώρα φαίνεται να προσπαθούν να υιοθετήσουν ευρωπαϊκά δεδομένα, παρότι γίνεται φανερό πως τα αποτελέσματα τέτοιων πρακτικών οδηγούν περισσότερο στην αποτυχία και τη δυσαρέσκεια των περισσοτέρων.

Το ξεχείλωμα των ωραρίων, τα χαμένα ρεπό, η επίθεση κατά της αργίας και οι εντατικοί ρυθμοί που επικρατούν κατά το εορταστικό ωράριο, λίγο ενδιαφέρουν τους υπόλοιπους, οι εργαζόμενοι, όμως, ξέρουν μόνο πως είναι να περνούν τη πιο ζεστή γιορτή του χρόνου μακριά από τις οικογένειες και τους ανθρώπους τους, για χάρη ξένων και κατά βάση αγενών πελατών που πάνω στη καταναλωτική τρέλα των γιορτών «καταδικάζονται» να εξυπηρετήσουν.

Ο τρόπος με τον οποίο καταρρίπτονται ένα-ένα τα εργατικά δικαιώματα και οι αργίες που με κόπο κατακτήθηκαν σε διάστημα δεκαετιών, είναι τόσο απλός και εκβιαστικός, χωρίς να αφήνει περιθώρια αντίδρασης, που στο τέλος δε θα προκαλέσει έκπληξη ακόμη και αν οριστεί ως εργάσιμη και η εργατική Πρωτομαγιά! Ωστόσο την ελπίδα για τη διάσωση της κατάστασης φαίνεται να κρατούν ζωντανή τα σωματεία των εργαζομένων, συγκεκριμένα, ο Σύλλογος Εμποροϋπαλλήλων Αθήνας, το Συνδικάτο Επισιτισμού -Τουρισμού, ο Σύνδεσμος Ιδιωτικών Υπαλλήλων Ανώνυμων Εταιρειών και Γραφείων, το Σωματείο Καθαριστριών-Καθαριστών Ν. Αττικής και Περιχώρων, το ΣΕΤΗΠ και το Εργατικό Κέντρο Λαυρίου που με τις φετινές προσπάθειες αντίστασής τους προσπαθούν με κινήσεις να αποτρέψουν το ξεζούμισμα των εργαζομένων και να υπενθυμίσουν πως είναι αυτό ακριβώς, εργαζόμενοι και όχι σκλάβοι.