Ρεπορτάζ: Άκης Τσακίρης
Ο Μαρκ Ρούτε κέρδισε την μάχη της κάλπης στην Ολλανδία, καταποντίζοντας τον ακροδεξιό αντίπαλό του Γκέερτ Βίλντερς, με την Ευρώπη να νιώθει χωρίς καμία αμφιβολία τεράστια ανακούφιση. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ),το φιλελεύθερο κόμμα (VDD) του πρωθυπουργού Μαρκ Ρούτε παίρνει 21,2 %και διαθετει σαφές προβάδισμα. Στη συνέχεια, το κόμμα της άκρας δεξιάς (PVV)του Γκέερτ Βίλντερς ακολουθεί με 13,1%. Στην τρίτη θέση είναι στο 12,6 % το κόμμα των Χριστιανοδημοκρατών (CDA). Ακολουθούν οι Φιλελεύθεροι Δημοκράτες με 12,1% (D66).
Κι όμως, μην σας φαίνονται και τόσο μικρά τα ποσοστά. Αξίζει να σημειωθεί πως η Ολλανδία δεν έχει γνωρίσει κάτι πέρα από τις λεγόμενες “πολυκυβερνήσεις”, με τον συγκεκριμένο όρο να ορίζει ένα σύνταγμα με πολλά κόμματα να κυβερνούν και να διαδίδουν μία μορφή πολυφωνίας και δημοκρατίας που στην Ελλάδα δεν έχουμε γνωρίσει πολύ εύκολα.
Μεγάλος χαμένος των εκλογών ο Γερούν Ντάισελμπλουμ, καθώς το Εργατικό Κόμμα εκτιμάται ότι θα κερδίσει μόλις 9 έδρες, καταγράφοντας σημαντικές απώλειες σε σχέση με τις 38 που είχε στην προηγούμενη Βουλή. Μπορεί οι εκλογές που όλη η Ευρώπη περίμενε να ολοκληρώθηκαν, αλλά το “κακό” που περίμεναν πολλοί έπειτα από το Brexit και την εκλογή Τραμπ, δεν τρίτωσε. Όσοι παρακολουθούσαμε την διεξαγωγή τον εκλογών, σίγουρα θα μιλήσουμε για ένα θρίλερ. Ένα θρίλερ που γνώρισε όμως όλη η Ευρώπη.
Ο κόσμος αλλάζει και αλλάζει δυστυχώς επικίνδυνα, μιας και τα ακροδεξιά κόμματα ξεφυτρώνουν το ένα μετά το άλλο και οι ιδέες περί απελάσεων και εγκλεισμών μεταναστών σε πολιτείες απομονωμένες από τους υπόλοιπους λαούς δεν μας φαίνονται άγνωστες, μιας και ήδη ο Πλανητάρχης Ντόναλντ Τραμπ έχει υποστηρίξει τα παραπάνω σε Αμερικανούς Πολίτες.
Ο Rutte νίκησε, αν και προσγειώθηκε από τις 41 έδρες το 2012 στις 31, διότι το κόμμα του διατήρησε την πρώτη θέση (άρα και την αξίωση στην πρωθυπουργία) και πέτυχε ένα αποτέλεσμα καλύτερο του μέχρι πρότινος δημοσκοπικά αναμενόμενου. Δεν είναι δύσκολο να ερμηνεύσει κανείς πού σκόνταψε η ολλανδική ακροδεξιά, αλλά καμία χώρα στην Ευρώπη δεν έδειξε την χαρά της όταν είδε πως δεν θα έχει την κυρίαρχη θέση στην πολυπρωθυπουργία που πρεσβεύει το κράτος της Ολλανδίας.
Κι όμως, μπορεί να φαίνεται ως ένα θέμα άκρως εσωτερικό της Ολλανδίας, ή για κάποιους άλλους ένα θέμα που αφορά την Ευρώπη, αλλά η Τουρκία για μία ακόμη φορά “έβαλε το χεράκι της” ( ας μας επιτραπεί ο όρος ) για το αποτέλεσμα που γνωρίσαμε. Και ίσως αυτός να ήταν και ο λόγος που η ακροδεξιά έχασε πολλούς υποστηρικτές, μιας και η ένταση της τελευταίας εβδομάδας στις σχέσεις με την Τουρκία του Tayyip Erdogan κρίνεται εκ του αποτελέσματος ότι κατεξοχήν ενίσχυσε τον Mark Rutte, καθώς άλλωστε οι κυβερνητικοί χειρισμοί επί του θέματος τύγχαναν, κατά τις δημοσκοπήσεις, της επιδοκιμασίας της μεγάλης πλειοψηφίας των Ολλανδών.
Ποιά όμως η θέση της Ελλάδας και ποιά η επιρροή του αποτελέσματος αυτού; Μπορεί το Βερολίνο και οι Βρυξέλλες να πανηγυρίζουν, αλλά εμείς μάλλον θα έπρεπε να ανησυχούμε παρότι η ακροδεξιά δεν φύτρωσε και σε κάποιο άλλο σημείο της Ευρώπης. Μετά το Brexit και μετά τις εκλογές στις ΗΠΑ, η Ολλανδία είπε όχι στον κακής ποιότητας λαϊκισμό. Έναν λαϊκισμό που σίγουρα παρακολουθούμε και στις δικές μου πολιτικές εξελίξεις, ενώ η γειτονική μας χώρα Τουρκία συνεχίζει τις τεράστιες προκλήσεις της.
Μήπως θα έπρεπε να μας φοβίζει κάτι τέτοιο, σε μία ημέρα που μόλις χθες ακούστηκε στα δημοσιογραφικά πηγαδάκια πως ο Αλέξης Τσίπρας πρόκειται να κηρύξει πρόωρες εκλογές; Μήπως θα έπρεπε και εμείς να σκεφτούμε σοφά όπως οι Ολλανδοί, χωρίς φυσικά να θέλουμε από μεριάς μας να χρωματιστεί το πολιτικό σκηνικό της Ελλάδος;
Οι Έλληνες της Ολλανδίας έπαψαν όμως πια να ανησυχούν. Η επικοινωνία μου με την ομογένεια είναι αρκετά συχνή και ιδιαίτερα με την ομογένεια της Ολλανδίας, μιας φίλοι και γνωστοί, εγκατέλειψαν τη χώρα λίγα χρόνια πριν για ένα καλύτερο αύριο το οποίο κατάφεραν και να δημιουργήσουν.
“Και μόνο που υπήρχε η πιθανότητα η ακροδεξιά να πάρει τα ηνία της Κυβέρνησης ήταν λυπηρό για μία χώρα που έχει συνηθίσει την πολυφωνία”, αναφέρει χαρακτηριστικά Έλληνας της Ολλανδίας, ενώ συνομιλώντας με μία οικογένεια παρατήρησα πως ίσως κάποιοι και να αποφάσιζαν να εγκαταλείψουν τη χώρα λίγους μήνες αργότερα.
“Μπορεί στην Ελλάδα οι καταστάσεις να μην είναι καλύτερες, αλλά με την ακροδεξιά, η πολυφωνία που είχε δημιουργήσει αυτό το κράτος και με την οποία γίναμε ένα θα εξαφανιζόταν και θα ήταν άδικο να ζούσαν έτσι οι νέες γενιές. Πρώτα η Αμερική, μετά η Ολλανδία και στο τέλος ολόκληρη η Ευρώπη”, αναφέρει χαρακτηριστικά ο Νίκος, πατέρας δύο παιδιών που ζει μόνιμα με την οικογένειά του την τελευταία δεκαετία στην Ολλανδία.
Το Label News, δεν κρίνει, δεν σχολιάζει. Απλά παραθέτει γεγονότα και προβληματισμούς σύγχρονων ανθρώπων. Ανθρώπων του σήμερα, του αύριο, αλλά και του χθες. Οι απαντήσεις στα σημερινά ερωτήματα όμως είναι δικές σας…