Ο Τάσος Χαλκιάς μιλά για τους σταθμούς στην καριέρα του, το τυχαίο περιστατικό που τον οδήγησε, αντί για καπετάνιος, να γίνει ηθοποιός, για το λόγο που έφυγε από το Εθνικό και τα χρέη από τη σχολή θεάτρου που είχε ανοίξει, τη δήλωσή του για τη θρησκεία, που συζητήθηκε, καθώς και για το «θησαυρό» Κάτια Δανδουλάκη.
Του Βαγγέλη Καράλη
Φωτογραφίες: Χρήστος Ζήνας
Ο Τάσος Χαλκιάς είναι από τους ηθοποιούς που χαίρεσαι να κάνεις συνεντεύξεις, καθώς μπορεί να σου μιλήσει χωρίς φόβο και δηθενισμό για όλους και όλα. Απλός, προσιτός, με μια γοητευτική λαϊκή σοφία, σε συνεπαίρνει με τη ροή του λόγου του.
Μιλώντας στην «Espresso», αποκαλύπτει πώς ένα τυχαίο περιστατικό ήταν που τον έκανε να γίνει ηθοποιός, τη στιγμή που ήταν έτοιμος να μπαρκάρει στα καράβια, αναπολεί τους σταθμούς στην καριέρα του και μας εξομολογείται το μυστικό του επιτυχημένου γάμου του με την Πένυ Παπουτσή.
Πώς πήρατε την απόφαση να γίνετε ηθοποιός;
Από μικρός είχα πολύ μεγάλη αγάπη για τη θάλασσα και ήθελα να γίνω καπετάνιος. Μια συγκυρία μού άλλαξε όλα τα σχέδια. Υποσυνείδητα είχα στο μυαλό μου την υποκριτική, καθώς μου άρεσαν πολύ τα διάφορα θεατρικά που ανεβάζαμε στο σχολείο και συμμετείχα, ποτέ όμως δεν είχα σκεφτεί να ασχοληθώ επαγγελματικά. Μια μέρα πήγαινα με το λεωφορείο στον Πειραιά να γραφτώ στη σχολή για να γίνω καπετάνιος. Περνώντας έξω από την οδό Μαινάδρου, που ήταν η Δραματική Σχολή του Εθνικού, είδα πολλά νέα παιδιά να περιμένουν. Σταμάτησα και τους ρώτησα «τι γίνεται εδώ;» και μου είπαν ότι δίνουν εξετάσεις. Μπήκα μέσα και πήρα κάποιες πληροφορίες. Εκείνη τη στιγμή μια σπίθα άναψε μέσα μου και είπα ότι θέλω να γίνω ηθοποιός. Τον επόμενο χρόνο έδωσα εξετάσεις και πέρασα στο Εθνικό Θέατρο.
Πώς αντέδρασαν οι γονείς σας, όταν τους είπατε ότι θα γίνετε ηθοποιός;
Ο πατέρας μου αντέδρασε έντονα. Η μητέρα μου δεν είχε θέμα, διότι ήταν καλλιτεχνική φύση. Ο πατέρας μου ήταν άνθρωπος του μεροκάματου. Ηταν εργοδηγός σε ψυχτικές μηχανικές εγκαταστάσεις. Με ρωτούσε «πώς θα ζήσεις, πώς θα τα βγάλεις πέρα;». Τη δεκαετία του ’70 επικρατούσε άλλη αντίληψη στον κόσμο για το επάγγελμά μας. Ύστερα από 15 χρόνια που ξεκίνησα να παίζω στο θέατρο, κάποιοι τού είπαν «ο γιος σου είναι υπέροχος ηθοποιός» και τότε αποδέχτηκε τη δουλειά μου. Έπειτα, και μέχρι τα βαθιά γεράματα, ήταν περήφανος για ό,τι έκανα.
Το σκέφτεστε κάποια στιγμή να αφήσετε την υποκριτική και να ασχοληθείτε με τη θάλασσα;
Δεν θα αφήσω εγώ την υποκριτική, αυτή κάποια στιγμή θα με αφήσει. Πόσο να απασχολείς τον κόσμο με την ύπαρξή σου; Δεν έχω σκοπό ν’ αφήσω όλη αυτή την αγάπη που έχω για το θέατρο ν’ αρχίσει να φθίνει. Κατά την άποψή μου, κάποια στιγμή οι ηθοποιοί θα πρέπει να αποσύρονται. Πρέπει να δώσουμε τόπο στα νιάτα, οι μεγαλύτεροι να φεύγουν και οι νέοι να έρχονται. Οταν νιώσω ότι δεν αποδίδω πλέον στο θαύμα της δημιουργίας που σπούδασα, θα αποχωρήσω, κι αν έχω τη δύναμη θα ακολουθήσω το παιδικό μου όνειρο και θα γίνω καπετάνιος. Θέλω να βρω ένα μικρό βαρκάκι και να το κυβερνάω στις όμορφες θάλασσές μας.
Μεγάλος σταθμός στην καριέρα σας η 13χρονη πορεία σας στο Εθνικό Θέατρο. Γιατί αποφασίσατε να φύγετε;
Στο Εθνικό έκανα σπουδαία βήματα ως ηθοποιός και βρήκα τον καλλιτεχνικό μου εαυτό. Κάποια στιγμή ένιωσα ότι σταματούσε η πορεία μου, διότι έπαιζα τους ίδιους ρόλους. Με ενόχλησε, επίσης, ότι, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, έκανε ένα μεγάλο άνοιγμα σε ηθοποιούς εκτός Εθνικού. Κάποιοι περιμέναμε με καλλιτεχνική υπομονή να έρθει το πλήρωμα του χρόνου και να πάρουμε κάποιους μεγάλους ρόλους, όμως ήρθαν ηθοποιοί που ήταν διάσημοι από την τηλεόραση και τους έπαιρναν αυτοί. Αφού λοιπόν αυτή ήταν η νέα «μόδα», αποφάσισα να χαράξω, πλέον, τον δικό μου δρόμο και να γίνω γνωστός εκτός Εθνικού Θεάτρου.
Και μετά ήρθε η πρώτη σας τηλεοπτική επιτυχία, το «Χάι Ροκ».
Η πρώτη μου τηλεοπτική σειρά ήταν μαζί με τον Κώστα Καρρά στον ΑΝΤ1, το σίριαλ «Είμαι ο πρωθυπουργός». Μετά ήρθε το «Χάι Ροκ» και βίωσα όλη αυτή την τρέλα της τηλεόρασης και της τηλεθέασης. Θυμάμαι την αγωνία του Πέτρου Φιλιππίδη με τα νούμερα. Ερχόταν και μου έλεγε «τους σκίσαμε τους απέναντι». Όταν κάναμε το «Χάι Ροκ» με τον Πέτρο, κανείς δεν ήξερε την επιτυχία που θα είχε. Το ξεκινήσαμε με μηδαμινά λεφτά, στην πορεία έγινε σειρά με μεγάλη τηλεθέαση και αρχίσαμε να παίρνουμε κάποια καλά λεφτά. Η επόμενη δουλειά μου, το «Λαβ Σόρρυ», χαρακτηρίστηκε λαϊκιά, αλλά δεν με ενόχλησε καθόλου. Έχω κάνει πολύ ποιότητα στη ζωή μου και δεν έχω πληρωθεί. Προσωπικά, τη μεγαλύτερη αναγνωρισιμότητα την πήρα μέσα από αυτή τη σειρά. Όταν ήρθε η επιτυχία του «Λαβ Σόρρυ», ήμουν 40 χρονών. Δεν ήμουν παιδάκι και είχα παίξει πολύ θέατρο. Δεν πήραν ποτέ τα μυαλά μου αέρα. Ακόμη στον δρόμο με φωνάζουν «Σάκης, ο υδραυλικός», έχει την πλάκα του.
Γιατί θεωρείτε ότι έγινε τόσος ντόρος αναφορικά με την guest εμφάνισή σας στις «Αγριες Μέλισσες», όταν είπατε ότι δεν ζητήσατε χρήματα;
Για εμένα η σειρά έχει μια καταπληκτική γραφή και δικαίως έχει πετύχει. Όλοι οι συντελεστές κάνουν καταπληκτική δουλειά, φοβερό καστ ηθοποιών και μοναδικός σκηνοθέτης ο Λευτέρης Χαρίτος. Αγάπησα πολύ τη συμμετοχή μου, έστω κι αν ήταν για λίγο. Κακώς συζητήθηκε τόσο πολύ ότι δεν πήρα χρήματα. Κάποιοι δεν με πιστεύουν κιόλας. Μπήκε κανείς στον κόπο να ρωτήσει «παίζουν τόσοι ηθοποιοί, τι χρήματα παίρνουν όλοι αυτοί;». Θέλω να σε πληροφορήσω ότι υπάρχουν ηθοποιοί που παίρνουν 600 ευρώ τον μήνα στις «Αγριες Μέλισσες», οπότε ντράπηκα να ζητήσω λεφτά για ένα guest.
Έχετε αναφερθεί κατά το παρελθόν στις οικονομικές σας περιπέτειες, λόγω των χρεών που σας άφησε η σχολή θεάτρου που ανοίξατε. Λύθηκαν τα προβλήματα;
Δεν ήταν περιπέτεια, ήταν μια οικονομική τραγωδία! Όχι, δεν έχει βγει καμιά άκρη. Ήταν πολλά τα λεφτά. Έκανα λάθος επιχειρηματική διαχείριση και έπεσα έξω. Έπειτα από εφτά χρόνια, υπάρχουν ακόμη οικονομικά προβλήματα και θα υπάρχουν για μένα, δυστυχώς. Επένδυσα την ελάχιστη περιουσία που είχα στη σχολή μου «Η Πρώτη Πράξη» και πλέον δεν έχω τίποτα!
Ας μιλήσουμε για τη μεγάλη σας θεατρική επιτυχία «Orient Express» στο θέατρο «Κάτια Δανδουλάκη»…
Συνεργάζομαι για δεύτερη φορά με την Κάτια Δανδουλάκη. Η Κάτια για εμένα είναι ένα «χρυσωρυχείο», διότι είναι «θησαυρός» ως άνθρωπος, ως συνεργάτης, ως επιχειρηματίας, ως δημιουργός. Αφού δεν τα κατάφερα να πετύχω επιχειρηματικά, πλέον αναζητώ ανθρώπους που τα έχουν καταφέρει, διότι νιώθω ασφαλής μαζί τους. Νιώθω ευλογία που είμαι μαζί της. Όλοι οι ηθοποιοί είναι εξαιρετικοί και μετά τα δύο πετυχημένα χρόνια στην Αθήνα τον Φεβρουάριο, η παράσταση ανεβαίνει στη Θεσσαλονίκη, στο θέατρο Αριστοτέλειο.
Να πάμε σε μια δήλωσή σας που συζητήθηκε αναφορικά με τη θρησκεία. Δηλώνετε άθεος;
Δεν δηλώνω άθεος. Δεν πιστεύω ότι ο Θεός των χριστιανών είναι καλός Θεός. Ανοίγεις μια μεγάλη κουβέντα που χρειάζεται πολύς χρόνος για να συζητηθεί. Δεν μπορείς απλά να πεις «είμαι άθεος», είμαι θρήσκος κ.τ.λ., διότι θα πρέπει να το αιτιολογήσεις. Θα γράψω ένα βιβλίο και εκεί θα το αιτιολογήσω.
Με τη σύζυγό σας, ηθοποιό Πένυ Παπουτσή, είστε μαζί 45 χρόνια. Πώς κρατάει ο έρωτας ύστερα από τόσα χρόνια;
Ο έρωτας υπήρχε όταν έπρεπε. Τώρα έχει μετουσιωθεί σε κάτι άλλο. Σε αγάπη, εκτίμηση, αφοσίωση. Το μυστικό για να κρατήσει ένας γάμος τόσα χρόνια, είναι η μετάβαση και η μεταβίβαση των συναισθημάτων που ξεκινούν από τον έρωτα σε αυτά που πρέπει για να κρατηθείς, όπως είναι η αγάπη.
Τέλος, πώς είναι ο Τάσος Χαλκιάς ως πατέρας; Σας πίκρανε που τα παιδιά σας δεν ακολούθησαν τα βήματά σας;
Χαρά μου μεγάλη που δεν έγιναν ηθοποιοί! Δεν ήθελα να περάσουν αυτά που πέρασα εγώ. Με τα παιδιά μου είμαστε φιλαράκια, οπότε μάλλον τα έχω αναθρέψει σωστά.