Label News Ειδήσεις με προσωπικότητα
Χωρίς καμία αμφιβολία, τα Escape Rooms είναι μία από τις νέες ασχολίες που έχουν αποκτήσει αρκετές παρέες σε όλη την Ελλάδα. Σχεδόν κάθε μέρα θα ακούσεις στο μετρό μία παρέα να κανονίζει πότε θα επισκευθεί ένα από αυτά, μιας και μία νέα ιστορία μυστηρίου έχει δημιουργηθεί και περιμένει να τη φτάσουν μέχρι το τέλος.
Και αν αναρωτιέστε τί συμβαίνει στα Escape Rooms, το main story είναι πως μέσα σε ένα δωμάτιο σας δίνεται ένας γρίφος και εσύ με την παρέα σου πρέπει να φτάσεις στη λύση του μυστηρίου, ή να τρέξεις να σωθείς από έναν δολοφόνο ή έναν τρελό και γενικότερα να βρείτε τη σωστή έξοδο την σωστή στιγμή. Αυτό όμως που πρέπει να ξέρετε, είναι πως το μεγαλύτερο ενδιαφέρον έχουν οι παρέες που σχεδόν βρίσκονται εκεί κάθε εβδομάδα και έχουν κάνει κάτι σαν δεύτερο μεταπτυχιακό πάνω στα Escape Rooms.
Ναι, το Escape Room μπορεί να χαρακτηριστεί ως μία μικρογραφία της κοινωνίας και κάπου εδώ, έρχεται και οι κοινωνική ανάλυση, παρουσιάζοντας αναλυτικότατα τους ανθρώπους που θα συναντήσεις μέσα σε ένα από τα Escape Rooms που θα βρεθείς με την παρέα σου.
Ο συντονιστής
Ελπίζω να μην αμφιβάλλει κανείς σας, γιατί κάθε παρέα έχει τον δικό της συντονιστή. Τον άνθρωπο που θα σας βάλει σε μία σειρά όταν κανονίζετε να βγείτε για φαγητό, να πάτε ένα σινεμά. Από το τί ώρα θα βρεθείτε, μέχρι και το πρόγραμμα της βραδιάς, ο συντονιστής σας είναι εκεί και το ίδιο συμβαίνει και στα Escape Rooms, όπου μόλις ακούσει την ιστορία και τί πρέπει να κάνει η ομάδα, εκείνος αναλαμβάνει δουλειά και χωρίζει αρμοδιότητες στον καθένα, με μόνη απαίτηση να κυλήσουν όλα ρολόι φυσικά.
Ο κλειστοφοβικός
Όσες φορές και αν έχω πάει μαζί με την παρέα μου στα Escape Rooms, έχουμε συναντήσει τους συγκεκριμένους τύπους ανθρώπων. Δεν υπάρχει κανείς άλλος από την παρέα που να θέλει τόσο πολύ να κερδίσουν, από τον κλειστοφοβικό, ο οποίος με το που μπει μέσα στο δωμάτιο έχει τόση ενέργεια όσο και οι 5 Power Rangers μαζί, ενώ όταν θα βγουν από το δωμάτιο είναι ο πιο cool από όλους λέγοντας: “Εγώ το φαντάστηκα ότι ήταν εκεί, αλλά είχαμε τόση ώρα. Κρίμα ήταν.”.
Ο Νίκος Γκάλης
Όχι ο ίδιος φυσικά, αλλά εκείνος που παίζει και να κάνει διατάσεις πριν μπει μέσα στο δωμάτιο γιατί είναι ο συνηθισμένος πορομένος τύπος της παρέας μας που μόλις ακούσει για κάτι καινούριο και με πίεση χρόνου, νιώθει πως βρήκε τον δικό του τρόπο να βγάλει την ενέργεια που φυσικά και θα μπορούσε να την βγάλει στο γυμναστήριο, αλλά βαριέται. Θα σκύψει, θα προσπαθήσει να ξεκολλήσει πράγματα από τον τοίχο χωρίς κανένα λόγο, θα φωνάξει, θα βοηθήσει το κορίτσι που εγκλωβίστηκε κάτω από το τραπέζι, θα πιάσει πενήντα δύο φορές το μέτωπό του σε απόγνωση και φυσικά στο τέλος θα πει και την φράση: “Την επόμενη εβδομάδα ψήνεστε να ξανάρθουμε;”.
Ο διακοσμητικός
Πάντα θα υπάρχει και ο τύπος που λέει: “άντε, πόση ώρα έχει ακόμα;” και φυσικά μετανιώνεις από το δεύτερο λεπτό που είναι εκεί. Η συνεισφορά του δεν είναι μηδενική. Το πρόσημο είναι πλην, αρνητικό. Πιάνει χώρο και λούζει τους υπόλοιπους με αρνητική ενέργεια. Αλλά ναι! Είναι πάντα απαραίτητος κάποιος σαν αυτόν, για να θυμάσαι ότι υπάρχουν και χειρότερα αν δεν βρείτε τη λύση.
