Label News Ειδήσεις με προσωπικότητα
Δεν έχουν περάσει πολλές ώρες από την στιγμή που δόθηκε στη δημοσιότητα η είδηση πως ο Ζακ Κωστόπουλος δεν βρίσκεται πια στη ζωή. Λίγοι μπορούν να το πιστέψουν, όπως ακόμη πιο λίγοι μπορούν να δεχθούν αυτό που κατέγραψε η κάμερα αυτόπτη μάρτυρα και έπειτα δόθηκε στην δημοσιότητα. Η κοινωνία για μία ακόμη φορά κατάφερε να δείξει το σκληρό της πρόσωπο στα ίδια της τα παιδιά, ενώ κάποιοι αποφάσισαν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους.
Το video που δόθηκε στην δημοσιότητα και έγινε viral μέσα σε λίγα λεπτά, καταγράφει λεπτό προς λεπτό το χρονικό της ληστείας του νεαρού Ζακ σε κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια και όσα ακολούθησαν όταν εκείνος εγκλωβίστηκε στο κατάστημα και αρπάζοντας έναν πυροσβεστήρα προσπαθούσε να σπάσει τη γυάλινη είσοδο για να βγει στο δρόμο. Στη συνέχεια, φαίνεται πως τουλάχιστον δύο άτομα ξεκίνησαν να τον κλωτσούν όταν ο ίδιος πέρασε μέσα από τα γυαλιά της σπασμένης τζαμαρίας με σκοπό να ξεφύγει.
Η απορία όμως που γεννιέται μετά από το συγκεκριμένο γεγονός, είναι μία. Από πότε οι απλοί πολίτες μπορούν να πάρουν τον νόμο στα χέρια τους; Από πότε ο καθένας από εμάς, μπορεί να ξεκινήσει να κλωτσά κάποιον με αφορμή την δικαιοσύνη. Χωρίς να θέλουμε να δικαιολογήσουμε την πράξη του Ζακ, η απάντηση είναι μία. Σε μία χώρα που υπάρχει αστυνόμευση και δικαιοσύνη, την κατάσταση παίρνουν στα χέρια τους μόνο οι αρμόδιοι. Κακά τα ψέματα, ζούμε σε μία δημοκρατική χώρα. Αν θέλουμε να δώσουμε δικαιοσύνη σε ένα έγκλημα όπως η κλοπή, αυτό θα το κάνουν οι δικαστές, αλλά και οι αστυνομικοί που θα οδηγήσουν τον κλέφτη στο κρατητήριο και αργότερα στην απολογία του.
Αυτό τουλάχιστον ορίζει το Σύνταγμα και οι νόμοι του. Εξάλλου, δημοκρατία σημαίνει να λειτουργούν οι εκτελεστικές εξουσίες για το καλό των πολιτών. Και σίγουρα με την συγκεκριμένη συμπεριφορά, κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως οι «άντρες» που κλωτσούσαν τον Ζακ, ήταν δικαστές. Μπορεί το να θέλεις να προστατέψεις τον χώρο εργασίας σου, την περιουσία σου, αυτά που δημιούργησες και καταφέρνεις μέσα από αυτά να ζήσεις, να είναι σημαντικό. Αλλά η βία δεν φέρνει ποτέ αποτέλεσμα, όπως άλλωστε μας έχουν δείξει πολλά περιστατικά τα τελευταία χρόνια.
Η αλήθεια είναι πως κανείς δεν μπορεί να πιστέψει πως ο Ζακ είχε φτάσει σε αυτό το σημείο, μιας και όλοι έχουν να μιλήσουν με τα καλύτερα λόγια για εκείνον. Πρόκειται για ένα παιδί που καθημερινά πάλευε για τα πιστεύω του, μιας και ήταν ένας από τους πιο γνωστούς ακτιβιστές της χώρας και όχι μόνο. Ο θάνατός του, έφερε μεγάλη θλίψη στην κοινότητα , αλλά και πολλά ερωτηματικά σε πολλούς από εμάς με κυρίαρχο το πιο σημαντικό. «Μέχρι πότε η κοινωνία θα σκοτώνει τα ίδια της τα παιδιά, με πρόσχημα την δημόσια ασφάλεια και την προστασία της περιουσίας του καθενός;». Τροφή για σκέψη…
