Το θερινό σινεμά είναι αναπόφευκτα συνδεδεμένο με τις πρώτες, αλλά και τις πολλές επόμενες βραδιές της πιο αγαπημένης εποχής, του καλοκαιριού. Η μαγεία του θερινού σινεμά βρίσκεται στις λεπτομέρειές του, στα αρώματα του, στην ελευθερία που νιώθει ο θεατής, στην ζεστή ατμόσφαιρα, στις διάφορες νοστιμιές από το καθιερωμένο κυλικείο- μπαρ και φυσικά στην bonus θέα του βραδινού ουρανού. Ο θερινός κινηματογράφος έχει την ικανότητα να μετατρέψει ακόμη και τον πιο αδιάφορο στο είδος, σε.. σωστό σινεφίλ.
Κι ενώ μπορεί η συνήθεια αυτή να έχει αγαπηθεί πολύ από τον Έλληνα, δεν είναι δική του πρωτοπορία όπως θα νόμιζαν πολλοί. Το θερινό σινεμά φτάνει στην Ελλάδα το 1900 σε μια ιδιαίτερη μορφή, με πλανόδιους να στήνουν ένα μεγάλο πανί και να κάνουν υπαίθριες ασπρόμαυρες προβολές σε διάφορα μέρη της χώρας.
Δέκα χρόνια μετά, οι θεατές των πρώτων αυτών προβολών έχουν πλέον ένα σταθερό σημείο αναφοράς, τους πρώτους θερινούς κινηματογράφους, που δεν ήταν κάτι παραπάνω από αυλές ή ταράτσες με χαλίκι, το απαραίτητο πανί, μερικές καρέκλες και την καλή διάθεση όλων που ανήγαγε το σινεμά στην ανάλογη φιλοσοφία της νυχτερινής διασκέδασης.
Η είσοδος ήταν αρχικά ελεύθερη, με υποχρεωτική την κατανάλωση. Μέσα στα είκοσι επόμενα χρόνια και με την μεγάλη ανάπτυξη που γνώρισαν οι θερινοί αυτό αλλάζει και η είσοδος γίνεται με εισιτήριο όπως την ξέρουμε σήμερα, η προσέλκυση του κόσμου είναι πλέον τεράστια και η μεγάλη οθόνη έχει γίνει ακόμη μεγαλύτερη και τα σνάκ έχουν γίνει κομμάτι της κινηματογραφικής αυτής ‘ιεροτελεστίας’.
Στην Αθήνα και γύρω από αυτή βρίσκουμε στη δεκαετία του ’60 πάνω από 320 θερινά σινεμά, μέχρι το ’90 όπου η ζήτηση πέφτει λόγω των νέων τύπων διασκέδασης και κυρίως της τηλεόρασης.
Μπορεί οι θερινές κινηματογραφικές επιλογές να μειώθηκαν, δεν εξαφανίστηκαν όμως, παραμένοντας σήμερα μια διαχρονική αγάπη του Έλληνα σινεφίλ. Χαρακτηριστικά θερινά σινεμά που κρατούν ζωντανή την καλοκαιρινή αυτή απόλαυση βρίσκουμε στο κέντρο της Αθήνας, όπως το Cine Θησειο, το Σινέ Παρί, η Αίγλη στο Ζάππειο, το Σινέ Ψυρρή, η Αθηναία, το Βοξ, το Παλάς, το Άνεσις , το Λαϊς, το Εκράν αλλά και στα προάστια, όπως την Μπομπονιέρα, το Σινέ Φλοίσβος, το Σινέ Πέραν, το Ρία, το Cine Classique και πολλά ακόμη.