Είναι ψυχολόγος, είναι κολλητή, είναι σεφ, είναι ο φύλακας άγγελος μου! – Είναι η δική μου μαμά…

«Είναι ψυχολόγος. Είναι σεφ. Είναι κολλητή. Είναι η μανούλα μου και είναι όλη μου η ζωή.» Κάπως έτσι θα απαντούσα σε κάποιον αν μου έλεγε να χαρακτηρίσω την μαμά μου και τον ρόλο της στη ζωή μου. Έναν ρόλο καθοριστικό μιας και ήταν κυριολεκτικά από την πρώτη στιγμή δίπλα μου σε κάθε μου βήμα, σε κάθε προσπάθεια, επιτυχία ή αποτυχία και φυσικά σε κάθε έρωτα.

Ακόμη και όταν δεν μπορούσε να μου κρατήσει το χέρι ήταν πάντα δίπλα μου με την σκέψη της, με όλα όσα μου έμαθε και συνεχίζει να μου μαθαίνει.

Ναι ,λοιπόν, είμαι κι εγώ ένα κορίτσι της μαμάς και δεν πρόκειται να το κρύψω ποτέ. Αντιθέτως, είμαι περήφανη γι΄ αυτό. Περήφανη και ταυτόχρονα τυχερή που ξέρω πως όσα χρόνια κι αν περάσουν η αγκαλιά της μαμάς μου θα είναι πάντα ανοιχτή να με περιμένει μέρα, νύχτα, στα δύσκολα και στα εύκολα.

Ξέρω πως δεν ήταν λίγες οι φορές που υπήρξα άδικη μαζί της. Για την ακρίβεια ήταν πολλές οι στιγμές που ήμουν κάτι παραπάνω από σκληρή απέναντι σε έναν άνθρωπο που θα έδινε και τη ζωή του για εμένα και το έχει αποδείξει άπειρες φορές.

Δεν είμαι καλή στα λόγια, δεν ήμουν και ποτέ δεν θα γίνω. Ξέρω πως δεν ακούει όσα σ’ αγαπώ έχει ανάγκη αλλά είμαι σίγουρη πως ξέρει πολύ καλά πως δεν θα την άλλαζα με κανέναν. Εξάλλου, πως μπορώ να αντικαταστήσω έναν άνθρωπο που ξέρει κάθε μου βήμα πριν καν το κάνω, κάθε λέξη που πρόκειται να πω…; Πώς μπορώ να αντικαταστήσω έναν άνθρωπο που με ξέρει καλύτερα από τον ίδιο μου τον εαυτό…;

Η λέξη φιλία είναι λίγο για να περιγράψει τη σχέση που έχω με την μαμά μου. Η λέξη αγάπη ελάχιστη για να χαρακτηρίσει το συναίσθημα που μας ενώνει. Γιατί όσα χρόνια κι αν περάσουν η μαμά μου θα φωνάζει να βάλω τη ζακέτα μου και θα με μαλώνει που άργησα να γυρίσω σπίτι…