Η ζωή σου λένε είναι μικρή και πρέπει να ζεις την κάθε στιγμή σαν να είναι η τελευταία. Η αλήθεια είναι πως όταν είσαι 20 δεν σκέφτεσαι καν τον χρόνο. Κάθε πρωί ξυπνάς και κάνεις όσα περισσότερα πράγματα μπορείς όχι γιατί το έχεις προγραμματίσει αλλά γιατί δεν μπορείς να αρνηθείς, να πεις σε τίποτα όχι. Θέλεις να δοκιμάσεις τα πάντα, να γνωρίσεις ανθρώπους, να ανακαλύψεις τον κόσμο, να ζήσεις. Τα όνειρα είναι η συντροφιά σου και τα λάθη ο καλύτερος σου φίλος γιατί ξέρεις ότι όσες φορές κι αν πέσεις θα καταφέρεις να σηκωθείς.
Είναι ωραίο να είσαι νεός ακόμη κι αν σε κάθε σου βήμα θα υπάρχει πάντα κάποιος να σου υπενθυμίζει πως δεν ξέρεις τίποτα από τη ζωή. Ακόμη κι αν κάθε σου άποψη δεν έχει την ίδια βαρύτητα με εκείνων που είναι μεγαλύτεροι από σένα μόνο και μόνο επειδή εσύ δεν έχεις φάει τόσα χαστούκια όσα χρειάζονται για να σε κάνουν έμπειρο, ώριμο.
Τα χρόνια όμως περνάνε. Οι μέρες, οι ώρες, τα λεπτά και τα δευτερόλεπτα φεύγουν κι εσύ μεγαλώνεις. Φοβάσαι. Μαθαίνεις χωρίς να το καταλάβεις και ο λόγος σου αποκτά βαρύτητα. Όμως εσύ φοβάσαι γιατί έρχεται η στιγμή που αντιλαμβάνεσαι πόσο μικρή είναι τελικά η ζωή κι αναρωτιέσαι αν έχεις τον χρόνο που χρειάζεσαι, που θέλεις για να κάνεις όσα ονειρευόσουν.
Όμως ξεχνάς ότι σε κάθε σου βήμα ο εαυτός σου πλάθεται κι εσύ αλλάζεις. Πλέον έχεις τις απαντήσεις σε προβληματισμούς που σε βασάνιζαν παλαιότερα και αναρωτιέσαι ποια είναι η λύση σε προβλήματα που έχεις τώρα. Όμως ξέρεις πως για κάθε λαβύρινθο υπάρχει διέξοδος, για κάθε σταυροδρόμι το σωστό μονοπάτι, για κάθε ερώτημα η σωστή απάντηση.
Γιατί είναι υπέροχο να μεγαλώνεις. Είναι ευλογία να βλέπεις τα σημάδια του χρόνου να χαράζονται στο πρόσωπο, στο σώμα και κυρίως στο μυαλό και την καρδιά σου. Ο χρόνος μπορεί να γίνει φίλος και όχι εχθρός σου αρκεί να είσαι παρών σε κάθε στιγμή, σε κάθε σου βήμα γιατί δεν θα υπάρξει δεύτερη ευκαιρία.