Ο άνθρωπος που έχει Παιδεία δεν φαίνεται μέσα από τα πτυχία, αλλά από την σωστή συμπεριφορά

Είναι πολλά τα δεινά στην εποχή μας όμως ακόμη περισσότερα είναι τα ερωτήματα που γεννούν. Καχυποψία, διαφθορά, απομόνωση, συμφέρον και αδικία είναι ελάχιστα από όσα θα μπορούσα ενδεικτικά να αναφέρω για να χαρακτηρίσω το χάος που βλέπεις σήμερα όπου κι αν στρέψεις το βλέμμα σου. Γιατί; Τι φταίει;

Από μικρά παιδιά λαμβάνουμε τις κατάλληλες υποδομές, τις αντίστοιχες γνώσεις για να πετύχουμε στη ζωή μας. Σχολικά βιβλία για να διευρύνουμε τους ορίζοντες μας, να εμβαθύνουμε τη σκέψη μας, να πάμε ένα βήμα παραπέρα. Ή μήπως όχι;

Βλέπετε συνηθίσαμε να ταυτίζουμε τη παιδεία με την εκπαίδευση. Δύο έννοιες τελείως διαφορετικές που πλέον συγχέονται στο βωμό της σημερινής κοινωνίας. Ξεχάσαμε πως η πραγματική πηγή γνώσεων είναι η ίδια η ζωή. Όμορφη και τις περισσότερες φορές άσχημη κρύβει έναν πλούτο που κανένα σχολικό βιβλίο δεν θα μπορούσε ποτέ να προσφέρει.

Όμως φταίμε εμείς. Γιατί; Γιατί όλα ξεκινάνε από ένα θρανίο. Συστηματική και στείρα τις περισσότερες φορές παροχή γνώσεων που καταλήγει σε μια στυγνή μαζοποίηση. Και όχι δεν κατηγορώ απόλυτα την εκπαίδευση. Ένα βιβλίο αποτελεί τη φλόγα για το πνεύμα ενός ανθρώπου όμως η παιδεία μπορεί να γίνει το έναυσμα για έργα σπουδαία.

Το πρόβλημα βρίσκεται στον τρόπο σκέψης, στα στερεότυπα και τις προκαταλήψεις που δίνουν και παίρνουν στις μέρες μας και δεν αφήνουν κανέναν ανέγγιχτο. Φοβόμαστε να ανοίξουμε τα μάτια μας και να ανοίξουμε τα φτερά μας. Κοιτάμε ευθεία σε χαρτιά που πιστοποιούν γνώσεις, γνώσεις, γνώσεις. Τι θα γίνει όμως αν πετάξουμε τις παρωπίδες και δούμε τη ζωή κατάματα; Επανάσταση! Μια γλυκιά επανάσταση αγάπης, σεβασμού, εκτίμησης. Αυτό λείπει από την καθημερινότητα μας. Αυτό ακριβώς λείπει από την εποχή μας.

Γιατί οι γραμματιζούμενοι είναι πολλοί εκεί έξω και ξέρουν να το προβάλλουν πολύ καλά όμως ένας αγράμματος μπορεί να είναι πιο μορφωμένος από όλους αυτούς. Μπορεί να μην έχει πτυχία όμως έχει παιδεία.