Το νησί της Κεφαλονιάς έχει την τιμή να έχει τον δικό της προστάτη, τον Άγιο Γεράσιμο, τον οποίο εορτάζει κάθε χρόνο στις 16 Αυγούστου και στις 20 Οκτωβρίου. Ο προστάτης του νησιού, ωστόσο δεν κατάγεται από το ίδιο το νησί.
Γεννήθηκε στα Τρίκαλα Κορινθίας μέσα σε αριστοκρατική οικογένεια. Μεγαλώνοντας, η επιθυμία του να μορφωθεί περεταίρω πάνω στους τομείς που τον ενδιέφεραν, την θεολογία και την φιλολογία, χάραξε τον δικό του δρόμο, αναχωρώντας για τη Ζάκυνθο. Εκεί μαθαίνει τον λιτό βίο και καλλιεργεί την πίστη του. Όμως ούτε στην Ζάκυνθο μένει, παρά φεύγει για να επισκεφθεί τους Αγίους Τόπους.
Επισκέφθηκε την Κωνσταντινούπολη, την Χαλκηδόνα, τα μοναστήρια στην Προποντίδα, το Άγιο Όρος και τα Ιεροσόλυμα. Στα Ιεροσόλυμα έμεινε να υπηρετήσει για δέκα χρόνια στον Ιερό Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου (Πανάγιος Τάφος) και έκτοτε έζησε μια αυστηρά ασκητική ζωή. Το επόμενο ταξίδι του γίνεται στη Κρήτη, όπου μένει για περίπου δύο χρόνια για να γυρίσει τελικά πίσω στη Ζάκυνθο.
Εκεί είχε αποσυρθεί σε μια σπηλιά όπου ζούσε και που αργότερα ονομάστηκε σπηλιά του Αγίου Γερασίμου. Μέσα εκεί προσευχόταν και τρεφόταν με ελάχιστο φαγητό. Οι ντόπιοι σύντομα κατάλαβαν τη σημαντικότητα του Αγίου και πολλοί έφταναν στη σπηλιά για να πάρουν τις συμβουλές του. Αυτό φαίνεται πως προσέκρουε στη ταπεινοφροσύνη του, με αποτέλεσμα να εγκαταλείψει το μέρος του και να φύγει για την Κεφαλονιά, για να βρει έναν ήσυχο τόπο να ασκητέψει.
Η Κεφαλονιά έμελλε να είναι ο τόπος που θα συνδεθεί στενά με το όνομά του, αφού εκεί έζησε τα τελευταία του χρόνια και απεβίωσε. Εκεί επέλεξε μια ακόμη σπηλιά ως ερημίτης , όπου και διέμεινε για 6 χρόνια. Η σπηλιά υπάρχει μέχρι και σήμερα. Βρίσκεται στη περιοχή της Λάσσης, ενσωματωμένη σε μετόχι της Ιεράς Μονής Αγίου Γερασίμου Ομαλών. Όμως ούτε εκεί μπορούσε να μείνει μόνος του. Έτσι μεταφέρεται στο χωριό Ομαλά, όπου αποφασίζει να ιδρύσει μοναστήρι με το όνομα Νέα Ιερουσαλήμ. Βάση για τη δημιουργία του μοναστηριού αποτέλεσε ένα παρεκκλήσι το οποίο και αξιοποίησε. Σήμερα το μοναστήρι αποτελεί το ιερότερο του νησιού.
Ο Άγιος Γεράσιμος είναι γνωστός για τα θαύματά του που έχουν να κάνουν με θεραπείες δαιμονισμένων και ψυχικά ασθενών καθώς και είναι προστάτης του νησιού, αφού το προστάτεψε από επιθέσεις Τούρκων και Αράβων καθώς και από λοιμώδεις ασθένειες.
Ο τρόπος που εορτάζεται ο Άγιος είναι ιδιαίτερος. Πρόκειται για λιτανεία που γίνεται κάθε χρόνο κατά την οποία η ασημένια λάρνακα όπου φυλάσσεται το λείψανό του περιφέρεται μέχρι να φτάσει κάτω από τη σκιά ενός πλάτανου που είχε φυτέψει ο ίδιος. Υπάρχουν μαρτυρίες ανθρώπων που έχουν δει τον πλάτανο αυτό να σείεται καθώς πλησιάζει η λάρνακα με τον Άγιο.
Κατά την λιτανεία επικρατεί κοσμοσυρροή τόσο από Κεφαλλονίτες όσο και από πιστούς επισκέπτες που έρχονται από άλλα μέρη για να τιμήσουν τον Άγιο. Ένα αξιοσημείωτο φαινόμενο που αφηγούνται οι μοναχές του μοναστηριού είναι ότι πολλές φορές που έρχονται επισκέπτες να προσκυνήσουν την λάρνακα είναι αδύνατον αυτή να ανοίξει, σαν να είναι κλειδωμένη. Όταν μετά από μέρες ξαναπροσπαθούν αυτή ανοίγει αλλά τα παπούτσια του Αγίου είναι περπατημένα και φθαρμένα. Οι μοναχές του φορούν καινούργια παπούτσια αλλά το φαινόμενο επαναλαμβάνεται, δείχνοντας πως ο Άγιος εκείνες τις φορές λείπει από τη λάρνακα για να πάει να βοηθήσει τους ανθρώπους.