Label News Ειδήσεις με προσωπικότητα
Συνέντευξη: Ήρια Καρποδίνη
Ένα στοχαστικό και επίκαιρο κείμενο, μια όμορφη νεαρή γυναίκα και μια θεατρική σκηνή. Το αποτέλεσμα: μια ιδιαίτερη, γεμάτη νοήματα θεατρική performance με τον τίτλο ‘Φέυγα’, ένας μονόλογος γύρω από την ανυπαρξία του ονείρου στη ζωή της σημερινής γενιάς, που όμως δεν δίνεται λεκτικά, αλλά μέσα από τον σύγχρονο χορό.
Στον πρωταγωνιστικό και μοναδικό ρόλο βρίσκουμε την ηθοποιό Σοφιάνα- Ανθίππη Φωτίδη, η οποία μας μίλησε αποκλειστικά στο LabelNews για την σύλληψη και τη πλοκή του έργου, τις ιδιαιτερότητές του και βεβαίως για την ίδια, δίνοντάς μας την ευκαιρία να τη γνωρίσουμε καλύτερα.
Μετά την περσινή επιτυχία της, η παράσταση ‘Φεύγα’ επέστρεψε φέτος στο Θέατρο Αλκμήνη. Τι να περιμένει να δει κάποιος που θα έρθει στην παράσταση; Τι είδους θέματα αγγίζει και από που αντλεί την έμπνευση της για αυτά;
Το ‘Φεύγα’ είναι προϊόν παρατήρησης της γενιάς μου, των γύρω μου, των φίλων, των γνωστών και αγνώστων, του ίδιου μου του εαυτού και των αντιδράσεων όλων μας σε επιρροές του κόσμου και του σημερινού γίγνεσθαι. Πρόκειται για την ιστορία μιας κοπέλας ,μιας από εμάς που δεν κατάφερε ποτέ να φτάσει στην αυτογνωσία ,δεν κατάφερε να γνωρίσει άρα κ να αγαπήσει τον εαυτό της και κατ’ επέκταση να γνωρίσει τα εσωτερικά θέλω της, να ονειρευτεί για εκείνη άρα και να επιδιώξει να φτάσει τα όνειρα της κι αυτό όλο έπειτα να τη φέρει στην πλήρη ανυπαρξία. Το ‘Φεύγα’ πραγματεύεται την ανυπαρξία του ονείρου στη σημερινή γενιά ,και την άκαρπη παράδοση του είναι μας, σε ότι μας επιβάλλεται η θεωρείται από άλλους καλό ,σωστό ,στόχος προς επίτευξη. Χωρίς ψύχη όμως.
Πρόκειται για ένα Χοροθέατρο. Τι ακριβώς όμως σημαίνει αυτό;
Πρόκειται για μια θεατρική performance .Θα απέφευγα τον όρο χοροθέατρο .Στην ουσία το ‘Φεύγα’ είναι κάτι πολύ ανοιχτό για να ονοματιστεί ,θα το έλεγα πειραματικό . Είναι ένας μονόλογος ποιητικά και στοχαστικά γραμμένος με έντονο το στοιχείο της εμμονής . Μα δε σταματά εκεί. Πολλές από τις σκηνές του, τα σταδία της εξιστόρησης της ζωής της ηρωίδας δεν δίνονται ποτέ λεκτικά, αλλά σωματικά μέσα από τον σύγχρονο χορό ,του οποίου τις χορογραφίες υπογράφει η πολύτιμη συνεργάτης μου Ηώς Αντωνοπούλου, ενώ η μουσική της πολυαγαπημένης μου ΜΕΛΕΝΤΙΝΗ συντροφεύει την παράσταση, καθώς έντονη είναι και η σωματικότητα της ηρωίδας καθ’ όλη τη διάρκεια του μονολόγου με στοιχεία από το physical theater (σωματικό θέατρο).
Παρά τη νεαρή ηλικία, μετράτε αρκετές επιτυχίες στον χώρο και έχετε φτάσει να γράφετε, να σκηνοθετείτε και να ερμηνεύετε το δικό σας έργο. Νιώθετε πως έχετε ήδη βρει τον δρόμο σας;
Νιώθω πως πειραματίζομαι , και πώς αλλιώς άλλωστε ,τι άλλο θα μπορούσα να κάνω; Η ίδια η ζωή άλλωστε είναι ένα πείραμα για μένα και το θέατρο σου δίνει την ευκαιρία να παίξεις με αυτό, να ζήσεις πολλές ζωές και να μπεις σε θέσεις και καταστάσεις που μπορεί να μην έμπαινες ποτέ αλλιώς, μιας και μια ζωή δε φτάνει. Είμαι στην αρχη ακόμα νιώθω, έχω πολλές ζωές να ζήσω ακόμα πάνω στη σκηνή. Απ’ την άλλη νιώθω και ευλογημένη να μπορώ, αντίθετα με την ηρωίδα που υποδύομαι, να κάνω το όνειρο μου πραγματικότητα και να έχω τους στόχους που με ολοκληρώνουν σαν άνθρωπο, ένας από αυτούς είναι και το ‘Φεύγα’ .
Πως βλέπει η οικογένεια σας και ειδικά ο πατέρας σας, που είναι επίσης ηθοποιός, την επιλογή σας να ασχοληθείτε με την υποκριτική;
Αρχικά ούτε εγώ η ίδια δεν είχα καταλάβει πως η υποκριτική ήταν αυτό που θα με γέμιζε στη ζωή μου κι αυτό που θα ακλουθούσα με τόσο πάθος , όποτε και οι γονείς μου αρχικά ήταν απαλλαγμένοι από αυτό το άγχος .Όταν όμως άφησα τις πρώτες μου σπουδές στην Κύπρο πάνω στις Γαλλικές σπουδές και τις Διεθνείς σχέσεις κ επέστρεψα στην Αθηνά κι ενώ παράλληλα με την εισαγωγή μου στη Φιλοσοφική Αθηνών γράφτηκα και στη Δραματική Σχολή, όλοι άρχισαν να ανησυχούν . Ειδικά ο πατέρας μου, η αλήθεια είναι πως δεν το ήθελε καθόλου κι ακόμα του είναι δύσκολο πιστεύω να το χωνέψει .Απ’ την άλλη όσο βλέπει ποσό το θέλω ξέρει πως δε μπορεί να κάνει και κάτι για να το αποτρέψει κι έτσι το δέχεται σιγά- σιγά.
Περά από το θέατρο ασχολείστε αυτό τον καιρό παράλληλα και με κάτι άλλο;
Παράλληλα με το θέατρο προσπαθώ να τελειώσω και την Φιλοσοφική Σχολή, καθώς για αρκετά χρόνια γίνονταν παράλληλα οι σπουδές κ το θέατρο με αποτέλεσμα να έχουν μείνει πίσω .Ακόμη, γραφώ ποίηση και γενικώς το γράψιμο είναι μέρος της ζωής μου και του ελευθέρου χρόνου μου .Επίσης, παροδικά καταπιάνομαι κ με άλλες δουλειές όπως είναι η εστίαση στην οποία εργάζομαι ώστε να μπορώ να στηρίξω οικονομικά τη διαβίωση μου.
Πολλοί είναι πλέον οι νέοι που αφήνουν την Ελλάδα για το εξωτερικό για να κυνηγήσουν το όνειρο τους. Πως είναι να είσαι σήμερα ένα νέο παιδί στην Ελλάδα; Πιστεύετε πως υπάρχουν ευκαιρίες ανέλιξης;
Είναι δύσκολο για έναν άνθρωπο κάθε ηλικίας να ζει στην Ελλάδα. Θεωρώ πως η δική μου γενιά, αν κρίνω και από τον εαυτό μου, τουλάχιστον δεν πρόλαβε να συνηθίσει σε κάτι πιο βολικό κι ίσως αυτό να είναι καλύτερο από έναν άνθρωπο μεγαλύτερης ηλικίας που μετά από ένα κύκλο του και μια ανοδική του πορεία τώρα καλείται ξανά να αναθεωρήσει τα δεδομένα του ,δεδομένα που δυστυχώς δεν περιλαμβάνουν καμιά ανέλιξη ίσα -ίσα φαίνονται όλα να πηγαίνουν και χειρότερα .Βάσει αυτού οι ευκαιρίες ανέλιξης είναι πολύ σπάνιες, όχι όμως ανύπαρκτες και γενικώς θέλω να είμαι αισιόδοξη και να φιλοδοξώ σε καλύτερους καιρούς και περισσότερες ευκαιρίες για όλους και συνάμα μια αξιοκρατική μεταχείριση σε όλους τους τομείς .
Πείτε μας μια ‘αλήθεια’ για εσάς, κάτι που δεν γνωρίζει ο κόσμος.
Όταν νιώθω μοναξιά αγγίζω με το ένα χέρι μου το άλλο και του δίνω τη φροντίδα και τη παρέα που θα αποζητούσε από αλλού ,κλείνω τα μάτια και ακούω θάλασσα. Κι έτσι ξεχνιέμαι.
Το ‘Φεύγα’ παρουσιάζεται από τη Τετάρτη 22 Μαρτίου και κάθε Τετάρτη για 8 παραστάσεις στο Θέατρο Αλκμήνη.
