Τι μέλλον αναζητούν οι νέοι του σήμερα που φεύγουν στο εξωτερικό;

Αισθήματα ανασφάλειας, φόβου, απογοήτευσης και θυμού κυριεύουν τους νέους της Ελλάδας ολοένα και περισσότερο τα τελευταία χρόνια. Η τακτική της μετανάστευσης δεν είναι καινούργιο φαινόμενο, ωστόσο εξακολουθεί να είναι το ίδιο επίκαιρο και δελεαστικό όπως παλιότερα.

Οι λόγοι για τους οποίους οι νέοι επιλέγουν να φύγουν ποικίλουν, στο σύνολό τους όμως  φωτογραφίζουν την τρέχουσα κατάσταση στη χώρα.

Η υψηλού ποσοστού ανεργία που δημιούργησε η οικονομική κρίση αποτελεί σταθερό και κύριο λόγο που ωθεί τους Έλληνες της νέας γενιάς έξω από τα σύνορα. Από την άλλη η απογοήτευση τους κορυφώνεται όσο παραμένουν και γίνονται μάρτυρες της αναξιοκρατίας και της διαφθοράς σε κάθε επίπεδο. Οι χαμηλοί και αβέβαιοι μισθοί και οι ατελείωτες υπερωρίες κάνουν το μέλλον στα μάτια τους να φαίνεται απαισιόδοξο. Όσο για την οικογενειακή αποκατάσταση, αυτή πλέον θεωρείται από πολλούς πολυτέλεια αν επιμείνουν στην Ελλάδα.

Από αυτά ακριβώς περιμένουν πως θα απαλλαγούν αν φύγουν για κάποια άλλη χώρα.  Έτσι, βάζουν τα πτυχία τους στη βαλίτσα και αναζητούν μια νέα αρχή. Το ζήτημα δεν είναι απαραίτητα να αμειφτούν με περισσότερα χρήματα αλλά  κυρίως με όσα αξίζουν, πράγμα που η Ελλάδα δεν μπόρεσε να τους προσφέρει.

Ευελπιστούν να δουλέψουν επιτέλους πάνω στο αντικείμενό τους, να διατηρήσουν μια επαγγελματική και προσωπική αξιοπρέπεια. Το μέλλον που ονειρεύονται μοιάζει πιο πιθανό, χωρίς όμως να σημαίνει ότι θα είναι και πιο εύκολο και αυτό ακριβώς πρέπει να θυμούνται πριν πάρουν τη μεγάλη απόφαση. Κανείς δε μπορεί να τους εγγυηθεί πως έξω θα τα καταφέρουν ή ότι θα προσαρμοστούν χωρίς να νιώσουν πως χάνουν τη ταυτότητάς τους.

Σε κάθε περίπτωση, μπορεί να βελτιώνουν τη ποιότητα ζωής τους σε θέματα πρακτικά, καθώς και να βρίσκουν μια επαγγελματική διέξοδο, ωστόσο σε συναισθηματικό επίπεδο θα αντιμετωπίζουν αναπόφευκτα το αίσθημα της νοσταλγίας για τον τόπο τους και τους ανθρώπους που άφησαν φεύγοντας.