Label News Ειδήσεις με προσωπικότητα
Ρεπορτάζ: Άκης Τσακίρης
Οι αληθινές ιστορίες του Label News δεν σταματούν ούτε και το καλοκαίρι και λίγο μετά από την συνάντησή μας με τις ανύπαντρες μητέρες τις πρωτεύουσας, τέσσερις άνεργοι μπαμπάδες έρχονται να δώσουν την δική τους εκδοχή για την Ελλάδα, τα παιδιά τους και όλα όσα βιώνουν.
Για μένα, είναι η πρώτη φορά που έκανα μία συνέντευξη με τέσσερα άτομα ταυτόχρονα. Για εκείνους, ήταν η πρώτη φορά που γνωρίστηκαν μεταξύ τους, αλλά και μίλησαν για όλα όσα περνούν μέσα στην ημέρα τους. Από την αρχή ήξερα πως εκείνο το απόγευμα στο κέντρο της Αθήνας, θα ήταν ένα απόγευμα γεμάτο αλήθειες, αλλά και πατρική στοργή. Πρώτος μας συστήθηκε ο Αντώνης. Άνεργος τα τελευταία τρία χρόνια και πατέρας τριών παιδιών.
Αντώνη μεγαλώνεις τρία παιδιά, με ένα επίδομα ανεργίας, σε μία εποχή που τα έξοδα αυξάνονται και πολλές φορές ξεπερνούν και τα έσοδα. Πώς αντιμετωπίζεις αυτή την κατάσταση;
“Τα πράγματα ήταν πάντα δύσκολα για εμένα και την οικογένειά μου. Ως μηχανικός, από τότε που ξεκίνησε η κρίση και μετά, τα έσοδα έπεφταν κατακόρυφα. Δούλευα σε μία εταιρεία, η οποία ξεκίνησε να κάνει μειώσεις από το 2000 και έπειτα. Τότε, είχα μόνο τον ένα μου γιο, τον Αλέξανδρο. Δύο χρόνια αργότερα ήρθε ο Γιώργος και το 2008 ήρθε και ο Γιάννης, ο τρίτος μου γιος. Η γυναίκα μου δουλεύει σε ένα κατάστημα στο κέντρο και ο μισθός της μαζί με τον δικό μου τότε, μας έκανε να ερχόμαστε οριακά κάθε μήνα. Οι μειώσεις όμως συνέχιζαν, μέχρι που τα τελευταία τρία χρόνια έμεινα άνεργός, αφού η εταιρεία έκλεισε. Τώρα μόνο η γυναίκα μου δουλεύει και ζούμε από τα χρήματα που παίρνει και από το επίδομα ανεργίας που κι αυτό δεν φτάνει ούτε για έναν λογαριασμό της ΔΕΗ.”
Αν δεν κάνω λάθος, ο μεγάλος σου Γιος, ο Αλέξανδρος, έδωσε φέτος Πανελλαδικές εξετάσεις.
“Είναι ένα πανέξυπνο παιδί και τα πήγε πάρα πολύ καλά στις εξετάσεις του φέτος. Η αλήθεια είναι ότι έναν χρόνο τώρα τον έβλεπα να διαβάζει και να κουράζεται μέρα – νύχτα και δεν είχα λεφτά να τον πάω ούτε σε ένα φροντιστήριο. Μόνος του τα κατάφερε και μάλλον θα περάσει εκεί που θέλει. Αλλά ως πατέρας φοβάμαι πως δεν θα μπορέσω να τον τακτοποιήσω στην κοινωνία. Πώς θα σπουδάσω ένα παιδί όταν η τράπεζα με παίρνει τρεις φορές τηλέφωνο την ημέρα; Τί θα γίνουν τα άλλα μου δύο παιδιά που και εκείνα σε λίγα χρόνια θα πρέπει να ανοίξουν τα φτερά τους;”
Ο Αντώνης όμως, έδωσε το έναυσμα να μας δώσει και την δική του ιστορία ζωής, ο δεύτερος πατέρας της παρέας εκείνης, ο Βασίλης. Πατέρας τεσσάρων παιδιών και άνεργος ενάμιση χρόνο.
“Είναι ανήκουστο να δουλεύουμε για να ζούμε το κράτος και το ίδιο το κράτος όταν τυχαίνει η αναποδιά να είμαι δίπλα μας. Ο Αλέξανδρος έχει τρία παιδιά και δεν ξέρει τί να κάνει. Εγώ έχω τέσσερα και εδώ και ενάμιση χρόνο νιώθω πως δεν μπορώ να τους προσφέρω τίποτα.”
Λαμβάνεις κάποιο επίδομα ανεργίας; Η γυναίκα σου εργάζεται κάπου;
“Η γυναίκα μου καθαρίζει σπίτια από την ημέρα που εγώ σταμάτησα να έχω δουλειά. Και για ποιό επίδομα μου λες; Αυτό με το που το πάρω, θα φύγει κατευθείαν στην εφορία γιατί το επόμενο βήμα είναι να μην έχουμε σπίτι για να μείνουμε. Μας έχουν κάνει να μας συντηρούν οι γονείς μας που τόσα χρόνια στερήθηκαν για να μας μεγαλώσουν και τώρα ζούμε με την σύνταξή τους. Εγώ προσωπικά ντρέπομαι όταν τα παιδιά μου μου ζητάνε χαρτζιλίκι για το σχολείο και τους λέω ότι δεν έχω χρήματα και να ζητήσουν ή από την μαμά τους ή από την γιαγιά και τον παππού.”
Την ίδια περίπου ζωή όμως ζει και ο Μιχάλης. Πατέρας ενός παιδιού, μαθητή της Β’ Λυκείου, άνεργος λίγους μήνες και με την γυναίκα του να δουλεύει για εκείνον, τον γιο του και την υπερήλικη μητέρα της.
“Κάθε πρωί λέω στον γιο μου πως η μάνα του είναι μία ηρωίδα. Γιατί μόνο ένας ήρωας έχει αυτή την περίοδο δουλειά. Αναγκαστήκαμε και γυρίσαμε στο πατρικό της γυναίκας μου την επόμενη κιόλας ημέρα που έμεινα άνεργος. Ξέραμε ότι δεν θα μπορούσαμε να πληρώσουμε το ενοίκιο. Το επίδομά μου δεν έχει βγει ακόμη και το κράτος δεν κάνει τίποτα για αυτό. Ο γιος μου όταν έμαθε ότι είμαι άνεργος με ρώτησε τί θα κάνουμε. Υποτίθεται πως ως πατέρας του και άντρας του σπιτιού έπρεπε να ξέρω τί να του απαντήσω. Δεν ήξερα όμως. Ζούμε από μία σύνταξη της πεθεράς μου και τα 300 ευρώ που παίρνει η γυναίκα μου από την δουλειά της. Και το κράτος μας θεωρεί και πολύ καλά οικονομικά.”
Ένα κράτος θεωρεί καταστάσεις ανήκουστες για φυσιολογικές. Αλλά και ανθρώπους που προσπαθούν να ζουν με μία αξιοπρέπεια που όμως νιώθουν πως την έχουν χάσει. Όπως ο τέταρτος από τους άντρες της παρέας που αποφάσισαν να μιλήσουν στο Label News. Ο λόγος για τον Θοδωρή. Η ιστορία του Θοδωρή έχει να δώσει πολύ περισσότερα στην δημιουργία της εικόνας της Ελλάδος που έχει σχηματιστεί τον τελευταίο χρόνο.
“Έχασα την γυναίκα μου όταν ο γιος μου ήταν 18 χρόνων και εκείνος δεν με άφησε ούτε λεπτό. Έμεινε στο ίδιο σπίτι με μένα, σπούδασε και μεγάλωσε δίπλα μου. Τώρα είναι 29 χρόνων και εγώ είμαι άνεργος εδώ και δυόμιση χρόνια. Αν ρωτάτε ποιός κάνει κουμάντο στο σπίτι μου θα πρέπει να ρωτήσετε τον Αχιλλέα μου. Σπούδασε διακόσμηση. Αυτό ήθελε να κάνει και αυτό έκανε γιατί ήθελε να είναι ευτυχισμένος. Τώρα, ο Αχιλλέας δουλεύει ως σερβιτόρος σε μία καφετέρια στα Πατήσια και κάθε μέρα φεύγει αξημέρωτα από τον Πειραιά για να δουλέψει. Εγώ κάθε μέρα κοιτάω τις αγγελίες και δεν βρίσκω τίποτα. Εκείνος με συντηρεί, εκείνος πληρώνει τους λογαριασμούς, εκείνος κάνει τα πάντα. Και εγώ μπορεί να στερήθηκα για να τον μεγαλώσω. Εκείνον όμως γιατί τον αναγκάζει το κράτος να στερηθεί την ζωή του για να με συντηρεί εμένα;”
