Η “χρυσή” εποχή των Video Clubs που κάποτε έσφυζαν από ζωή σε κάθε γειτονιά – Πώς ήρθε το τέλος εποχής;

της Ήρια Καρποδίνη 

Ήταν εκείνη η εποχή που τα Video club άνοιγαν το ένα μετά το άλλο, η κάθε γειτονιά είχε παραπάνω από ένα τέτοιο κατάστημα και οι πελάτες περνούσαν μέχρι και ώρες ψάχνοντας και ανακαλύπτοντας ταινίες μέσα από μια ποικιλία που έμοιαζε ατέλειωτη. Οι πιο έμπιστοί τους κριτικοί ταινιών ήταν οι ίδιοι οι υπάλληλοι και ιδιοκτήτες των καταστημάτων οι οποίοι μπορούσαν ακόμη και να σου προτείνουν ταινίες ανάλογα με το γούστο σου, το οποίο είχαν πλέον καταλάβει μετά από τόσες επισκέψεις. Ταινίες νοικιάζονταν σε καθημερινή βάση. Δίπλα στις ταινίες συνήθως είχαν την τιμητική τους και τα CD και τα videogames.  Ήταν η ‘χρυσή’ εποχή των Video club.

Σήμερα το τοπίο διαφέρει κατά πολύ, αφού λίγα μόνο από αυτά λειτουργούν ακόμη. Τα περισσότερα έχουν κλείσει ήδη από το 2008 και ύστερα, όμως γιατί; Ήταν απλώς μια μόδα; Δύσκολο να φτάσει κανείς σε αυτό το συμπέρασμα αφού οι ταινίες ως κομμάτι της τέχνης εξάλλου έχουν διαχρονική αξία. Το θέμα είναι ότι πλέον είναι διαθέσιμες με διάφορους  τρόπους που συγκρίνονται και απ’ όσο φαίνεται κερδίζουν έναντι του πιο ‘ρετρό’ τρόπου, των Videoclub. Τα τελευταία στηρίζονται πια κυρίως στις ενοικιάσεις-αγορές ηλεκτρονικών παιχνιδιών.

Από τη μια οι δυνατότητες που προσφέρει το internet απ’ όπου μπορεί κανείς να κατεβάσει εντελώς δωρεάν  ταινίες ή να τις δει online, από την άλλη η καλωδιακή τηλεόραση με προγράμματα και συνδρομές που φέρνουν το σινεμά στο σπίτι και τα δύο μαζί  σε συνδυασμό με την οικονομική κατάσταση που έχει φτάσει τον κόσμο να μετρά το κάθε ευρώ δεν δυσκολεύτηκαν και πολύ για να εξαφανίσουν τα Videoclub. Παράλληλα ένα ακόμη κομμάτι στη τωρινή διαμόρφωσή της κατάστασης έπαιξαν και οι εφημερίδες από τη στιγμή που σκοπεύοντας να γίνουν πιο ελκυστικές στο κοινό ξεκίνησαν να περιλαμβάνουν δωρεάν οπτικοακουστικό υλικό.

Μπορούν όμως να συγκριθούν τα συνδρομητικά κανάλια που δεν παίζουν τις ταινίες που επιλέγει ο θεατής αλλά ο θεατής επιλέγει από τις ταινίες που παίζουν αν θα δει κάποια , ή η κακή ποιότητα των ‘κατεβασμένων’ ταινιών και η όλη διαδικασία τους, που εκτός των άλλων ενισχύει την πειρατεία και ‘ακυρώνει’ τον κόπο των συντελεστών της, με το νόμιμο DVD και την ευκολία που προσφέρει; Κι όμως η κατάσταση είναι αυτή. Η αλήθεια είναι πως όποιος το καταλαβαίνει αυτό και θέλει να νοικιάσει, θα νοικιάσει. Το αν είναι πάντως αρκετοί αυτοί οι άνθρωποι ώστε να κρατήσουν ζωντανά τα Videoclub που έχουν απομείνει θα το δείξει ο χρόνος.