Άλωση της Κωνσταντινούπολης: Όλη η αλήθεια…

Της Βασιλικής Σδράκα 

Εξασθένηση! Το Βυζάντιο, έχασε τη λάμψη του. Σαν θησαυρός που ποδοπατήθηκε από βαρβάρους. Τσαλακώθηκε, έσπασε, θάμπωσε. Θρησκευτικές και πολιτικές έχθρες, σταυροφόροι, άσχημη οικονομική κατάσταση, η βοήθεια από τη Δύση, που δεν έφτασε ποτέ, ζάρωσε το κάποτε αλαβάστρινο “δέρμα” του πλέον διαιρεμένου Βυζαντίου.

Μια καλή ευκαιρία στα μάτια κάθε φανατικού Μουσουλμάνου πολεμιστή να εισχωρήσει. Έτσι έγινε. Σταθερά, πυκνές μάζες με επικεφαλής τον σουλτάνο Μωάμεθ Β’, κύκλωσαν το Βυζάντιο, ενώ οι Οθωμανοί, είχαν ήδη κάνει κατάληψη στη Καλλίπολη, η οποία αποτέλεσε το κλειδί για την επίτευξη του εν λόγω σκοπού. Η ακατάπαυστη εδαφική επέκταση τους ήταν αναπόφευκτη.

Πέρα από κάθε σημερινή πολιτική διαμάχη και σφετερισμό γεγονότων, όλοι οι ιστορικοί συμφωνούν πως διαδραματίστηκαν άνισες μάχες υπέρ των Οθωμανών, όπως επίσης στην παλικαριά-αν μου επιτρέπεται η έκφραση-του Αυτοκράτορα Παλαιολόγου. Κάποιοι τον αποκαλούν εθνομάρτυρα. Οι σκληροπυρηνικοί χριστιανοί σε κάθε κουβέντα θα αναρωτηθούν γιατί δεν αγιοποιήθηκε.

Το μόνο σίγουρο είναι πως με τον ηρωισμό και τη γενναιότητα του στην αντίσταση που έφτασε ως την αυτοθυσία, πέρασε τα όρια του πραγματικού αγγίζοντας και ερεθίζοντας τη φαντασία κάθε αναγνώστη. Πως σκοτώθηκε δεν είναι σαφές. Οι εκδοχές είναι πολλές. Όλες όμως με κοινό παρονομαστή. Την προαναφερθείσα αυτοθυσία. Από τις έξι Απριλίου έως και 29 Μαΐου του 1453, διήρκεσε η πολιορκία που είχε αποτέλεσμα την Άλωση της Κωνσταντινούπολης.

Η εδαφική επέκταση δεν σταμάτησε καθώς οι Τούρκοι, προωθήθηκαν στην Κεντρική Ευρώπη και τη Β. Αφρική. Οι Έλληνες της Κωνσταντινούπολης, μετοίκησαν στην Ιταλία, αφήνοντας στίγμα και δίνοντας ίσως και κατεύθυνση σε πρόσωπα της Αναγέννησης. Το παραπάνω κείμενο, δεν συνδέθηκε με καμία ρατσιστική πρόθεση. Μέμφομαι όλους εκείνους που με αθέμιτο τρόπο, χρησιμοποιούν την ιστορία ώστε να πετύχουν τα πολιτικά τους σχέδια