Label News Ειδήσεις με προσωπικότητα
Συνέντευξη: Αργυρώ Αρβανίτη
Είναι νέα, όμορφη και γεμάτη ιδέες για κάτι το διαφορετικό στη μουσική σκηνή. Η Pavlina Styl εξομολογείτε στο labelnews και μας αποκαλύπτει πολλές πηγές της τζαζ μουσικής αλλά και για το πόσο εύκολο είναι το ελληνικό κοινό να αγκαλιάσει μια διαφορετική μουσική κουλτούρα από την συνηθισμένη.
Ετοιμάζετε την παράσταση με τίτλο ‘Danser dans le Noir’’ πείτε μου δυο λόγια γι’ αυτή.
Nαι ετοιμάζουμε τη μουσική παράσταση ‘Danser dans le Noir’ την οποία θα παρουσιάσουμε την Παρασκευή 19 Μαΐου στο μουσικό βαγόνι (orient express) στο Τρένο του Ρούφ. To πρόγραμμα μας βασίζεται στο μουσικό θέατρο και το καμπαρέ με σουίνγκ – τζάζ στοιχεία, τάνγκο και βάλς όπου περιλαμβάνει νέα κομμάτια και διασκευές κυρίως μέσα από ακούσματα της Belle Époque και όχι μόνο. Επικεντρωνόμαστε σε τραγούδια των Κ.Weill, J. Brel, E. Piaf, Ν. Rota, Γ. Σπανό, Σ. Κραουνάκη κ.α.
Τι ήταν αυτό που σας έκανε να ασχοληθείτε με αυτό το είδος μουσικής;
Μετά από χρόνια αναζήτησης με άγγιξε και επέλεξα αυτό το ρεπερτόριο επειδή με εκφράζει απόλυτα, με γοητεύει και είναι ένα ιδιαίτερο είδος μουσικής το οποίο δεν ακούγεται συχνά στην Ελλάδα. Είναι ένας εξωστρεφής τρόπος έκφρασης τολμηρός και προκλητικός, όπου μιλάει για το ανέφικτο του έρωτα, τον πόνο, την προδοσία, τη διαφθορά, το απαγορευμένο.
Σε μια χώρα όπως η Ελλάδα με διαφορετικά ακούσματα και διαφορετική κουλτούρα. Πόσο εύκολο είναι να ακουστεί ένα είδος μουσικής όπως η τζαζ;
Eίναι αρκετά δύσκολο το συγκεκριμένο είδος για την Ελλάδα, αφενός ερμηνευτικά, καθώς απαιτεί ένα συνδυασμό ταλέντων από τον περφόρμερ, αφετέρου για το κοινό, γιατί έχει εντελώς ξένες καταβολές ως προς την ελληνική γλώσσα. Η τζαζ και το καμπαρέ, από την Μπελ Επόκ και το μεσοπολεμικό Βερολίνο μέχρι το Dark Cabaret του σήμερα είναι όμως ένα είδος διαχρονικό, με πολύ ενδιαφέρουσες δυνατότητες εξέλιξης. Υπάρχουν αξιόλογοι χώροι που μας υποστηρίζουν και με τις προτάσεις τους «εκπαιδεύουν» την αισθητική του κοινού, το οποίο ανταποκρίνεται πολύ θερμά σε αυτά τα ακούσματα. Ίσως και η κρίση που περνάμε σήμερα να ευνοήσει το άνοιγμα σε διαφορετικές μουσικές και την αναζήτηση άλλων τρόπων ψυχαγωγίας.
Σε αυτό το μουσικό ταξίδι όμως δεν είστε μόνη. Συνήθως εμφανίζεστε ως κουαρτέτο. Υπάρχουν στιγμές όπου εμφανίζεστε και μόνη σας;
Ναι, εμφανιζόμαστε κυρίως ως κουαρτέτο αλλά και ως κουιντέτο πολλές φορές. Υπάρχουν στιγμές βέβαια που εμφανίζομαι μόνο με ένα πιάνο όπως για παράδειγμα σε ποιητικές βραδιές όπου συνδυάζουμε κάποια τραγούδια μας με την ποίηση. Την ομάδα μου αποτελούν πέντε εξαιρετικοί μουσικοί: ο πιανίστας και μαέστρος μας Χρίστος Θεοδώρου, ο σαξοφωνίστας Ανδρέας Μουρτζούκος, η βιολονίστα Αγγελική Ποτήρη, ο κοντραμπασίστας Αντώνης Αρβανίτης και η ντράμερ Ρόλη Γιαμοπούλου. Η συνεργασία μας μετρά ήδη 8 μήνες μουσικής συνύπαρξης.
Η τζαζ μουσική είναι αρκετά αγαπητή στο εξωτερικό. Σκεφτήκατε ποτέ να εξελίξετε, αλλά και να παρουσιάσετε το ταλέντο σας σε κάποια άλλη χώρα πέρα από την Ελλάδα;
Καταρχήν θα ήθελα να ξεκαθαρίσω ότι η μουσική μας δεν είναι «καθαρή» τζαζ όπως περιγράφω και στην αρχή αλλά έχει αρκετά τζαζ στοιχεία και επιρροές. Όσο για την εξέλιξη μου στο εξωτερικό, εννοείται πως αν μου δινόταν στο μέλλον μια δυνατή και αξιόλογη ευκαιρία σε κάποια άλλη χώρα δε θα την απέρριπτα. Για την ώρα όμως με ενδιαφέρει να εξελιχθεί και να αγαπηθεί ακόμα περισσότερο το είδος της μουσικής μας στην Ελλάδα.
Κυνηγώντας το όνειρο σας, πηγαίνετε με την καρδιά ή το μυαλό;
Τώρα πια και με τα δύο. Στην αρχή λειτουργούσα πιο αυθόρμητα, με την καρδιά κυρίως, το συναίσθημα και τη μεγάλη αγάπη μου για τη μουσική. Δεν αρκεί όμως μόνο αυτό για να πετύχεις… Το όνειρο εκτός από το ταλέντο και το πάθος σου πιστεύω πως μπορείς να το πετύχεις μόνο όταν έχεις πειθαρχεία, σωστή στρατηγική και κάνεις σταθερά βήματα.
