Label News Ειδήσεις με προσωπικότητα
Από την Ιωάννα Βιολιτζοπούλου
Ο Χρήστος Γαλανός, με καταγωγή από το Κιλκίς, έχει σημειώσει πάνω από 25 χρόνια πορείας στο χώρο της μουσικής. Ξεκίνησε σε ηλικία μόλις 13 χρονών, ενώ στα χρόνια της καριέρας του έχει συνεργαστεί και με το Βασίλη Καρρά. Μιλάει στο labelnews.gr για το πως ξεκίνησε το ταξίδι του στην μουσική, πως έχει αλλάξει η νυχτερινή διασκέδαση, καθώς και αν θα πήγαινε σε κάποιο talent show.
Πως αποφάσισες να ασχοληθείς με την μουσική;
«Μάλλον η μουσική αποφάσισε να ασχοληθώ μαζί της. Άρχισα σε πολύ μικρή ηλικία, ήμουν 13 χρονών. Βρέθηκα σε πρόβα που έκαναν συγγενικά μου πρόσωπα, οι οποίοι ήταν και εκείνοι μουσικοί και εργάζονταν σε κάποιο μαγαζί. Με ανέβασαν να τραγουδήσω για να γελάσουμε, για πλάκα και κατέληξα την επόμενη εβδομάδα να εργάζομαι κανονικά στο μαγαζί. Έγινε σε πολύ μικρή ηλικία και δεν πρόλαβα να το συνειδητοποιήσω, για αυτό είπα στην αρχή ότι μάλλον η μουσική με διάλεξε».
Έχεις συνεργαστεί στο παρελθόν με το Βασίλη Καρρά. Θα μπορούσες να μας πεις πως ήταν αυτή η συνεργασία;
«Ο Βασίλης Καρράς ήταν από τους μεγάλους σταθμούς της πορείας μου όλα αυτά τα χρόνια. Ήμουν μαζί του για δύο χρόνια. Ξεκινήσαμε με κάποιες συναυλίες στην Ελλάδα, σε σεζόν στην Αθήνα και πάλι την επόμενη χρονιά σε σεζόν στη Θεσσαλονίκη. Αισθάνομαι πολύ τυχερός για αυτό γιατί, πήρα πολλά πράγματα από αυτή τη συνεργασία. Είναι ένας πολύ μεγάλος καλλιτέχνης. Για να μην πω ο μεγαλύτερος, ένας από τους μεγαλύτερους της σύγχρονης γενιάς».
Πέρα από τη λαϊκή ασχολείσαι και με την παραδοσιακή μουσική. Πως προέκυψε αυτή η αγάπη για την παράδοση;
«Έχω μάθει να λέω ότι η μουσική δεν έχει χρώμα, πως δεν είναι κτήμα κανενός. Γενικά, μου αρέσει όλη η μουσική, δεν υπάρχει καλή και κακή μουσική. Μεγάλωσα με έναν πατέρα ο οποίος διαρκώς ψιθύριζε, τραγουδούσε και σφύριζε δημοτικά και παραδοσιακά τραγούδια, οπότε κατά κάποιον τρόπο είναι και μέσα στο DNA. Ασχολούμαι με την παραδοσιακή μουσική, έχω κάνει και μία δισκογραφία με παραδοσιακά τραγούδια. Είναι ένα στοιχείο που μου αρέσει πάρα πολύ και το κάνω κάθε φορά με μεγάλη ευχαρίστηση. Φροντίζω και στις live εμφανίσεις μου να έχω στο πρόγραμμα παραδοσιακά τραγούδια».
Μπορείς να μας μιλήσεις για το νέο σου τραγούδι «Θα κόψω το ποτό»;
«Το τραγούδι αυτό κυκλοφόρησε τον Αύγουστο και είναι το τελευταίο καινούριο τραγούδι που έχω κυκλοφορήσει. Είναι από τα λίγα τραγούδια που δεν έχω γράψει. Τους στίχους και την μουσική υπογράφει ένας πολύ καλός μου φίλος, ο Μάριος Στάνας, και μέχρι τώρα πάει αρκετά καλά. Είναι ένα τραγούδι διαμορφωμένο στο σήμερα, δηλαδή, ένα λαϊκό τραγούδι ενορχηστρωμένο και φτιαγμένο με σημερινό ύφος».
Ποια είναι η γνώμη σου για την ελληνική μουσική βιομηχανία; Θεωρείς τον εαυτό σου αδικημένο;
«Δεν μπορώ να πω αν θεωρώ τον εαυτό μου αδικημένο ή όχι. Το γεγονός ότι πλησιάζω 32 με 33 χρόνια ενεργά μέσα στο χώρο κάτι σημαίνει. Εξακολουθώ να υπάρχω, να ασχολούμαι και με εμφανίσεις και με δισκογραφία. Κατά καιρούς αισθάνθηκα αδικημένος από συναδέλφους, από συνεργάτες μέσα στη δουλειά, είτε μουσικούς, είτε παραγωγούς. Γενικά, είμαι ευχαριστημένος μέχρι εδώ. Έχω μάθει να βάζω μικρούς στόχους και κάθε φορά να τους πραγματοποιώ. Σίγουρα το όνειρο και ο στόχος κάθε καλλιτέχνη είναι να γίνει πανελλαδικά γνωστός. Αυτό δε το έχω καταφέρει ακόμα. Φιλοδοξώ να το πραγματοποιήσω στο μέλλον».
(Χρήστος Γαλανός – Ιωάννα Βιολιτζοπούλου)
Πως βλέπεις τη νυχτερινή διασκέδαση στη Θεσσαλονίκη; Πως θα μπορούσε να γίνει καλύτερη;
«Η νυχτερινή ζωή στο κομμάτι που κάνω εγώ, της ζωντανής μουσικής, έχει αλλάξει. Έχει αλλάξει, δηλαδή, πλέον ο τρόπος που διασκεδάζει ο έλληνας. Τα κλασσικά μπουζούκια τη δεκαετία του 80’, 90’ και το 00’, που το μαγαζί ήταν στημένο με τραπέζια, με πίστα, με φώτα έχει αρχίσει να θεωρείται λίγο μπανάλ. Πλέον έχουν αλλάξει τα μαγαζιά από μόνα τους. Ο κόσμος έχει άλλες απαιτήσεις. Και από τα μαγαζιά και από εμάς. Θέλει να μπει στο μαγαζί και να ακούσει τα πάντα, να υπάρχει στο πρόγραμμα μία μεγάλη γκάμα τραγουδιών. Γενικά υπάρχει διαφορά και προ covid και προ δεκαετιών. Έχω φίλους που αν τους πω για παράδειγμα ότι το Σάββατο θα είμαι σε μπουζούκια και την Τετάρτη θα είμαι στο μπαράκι να τραγουδήσω σε ένα live και έχεις μία επιλογή να έρθεις στα μπουζούκια ή στο live, νομίζω οι εφτά στους δέκα θα πουν στο μπαράκι. Το θεωρούν πιο άμεσο, ότι έρχονται πιο κοντά στον καλλιτέχνη και ότι περνάνε πιο καλά, αισθάνονται πιο οικεία».
Στο παρελθόν σε κατηγόρησαν για το τραγούδι σου το «Τσουνάμι»;
«Τώρα που μπορώ να δω τα πράγματα πιο ορθά με την εμπειρία που έχω, ήταν καθαρά μία άτυχη στιγμή να κατηγορηθεί ένα τραγούδι, όπως κατηγορήθηκε το δικό μου. Ήταν ένα τραγούδι που παρουσίαζε τον έρωτα σαν τσουνάμι, μία καθαρά ερωτική ιστορία. Ο χαρακτήρας του τραγουδιού έπινε ήσυχα τον καφέ του και ξαφνικά μπήκε στη ζωή του μία γυναίκα και την άλλαξε τόσο απότομα και δυνατά σαν τσουνάμι. Κατηγορήθηκα από συγκεκριμένο τηλεοπτικό σταθμό, συγκεκριμένη άτυχη ημέρα που δεν υπήρχαν πολλά θέματα στην επικαιρότητα και έπρεπε να βγάλουν κάτι για να πουν. Θεώρησαν ότι εκμεταλλεύτηκα τα θύματα από το τσουνάμι, το οποίο είχε γίνει πρόσφατα στην Ινδονησία. Βασικά, έτσι είχε ξεκινήσει η ιδέα για αυτό το τραγούδι, μία μέρα που έκανα ζάπινγκ στην τηλεόραση. Αυτό έγινε γύρω στους δύο με τρεις μήνες αφού είχε γίνει η καταστροφή στην Ινδονησία, που για ό,τι κακό συνέβαινε στην Ελλάδα χρησιμοποιούσαν αυτή τη λέξη, δηλαδή, έλεγαν για παράδειγμα «τσουνάμι» στην οικονομία. Έτσι, γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργήσουμε ένα τραγούδι με αυτή τη λέξη και να μιλήσει για έρωτα, αγάπη. Δυστυχώς, διαστρεβλώθηκε από κάποιους η φιλοσοφία μας με αποτέλεσμα και το τραγούδι να μην πάει καλά, ενώ πήγαινε πολύ καλά μέχρι εκείνη τη στιγμή, και να έχω και εγώ επίπτωση. Μου πήρε αρκετό χρόνο μέχρι να ξανά μπω σε μία κανονικότητα. Νομίζω, γύρω στον ενάμιση χρόνο, μέχρι που ήρθε το επόμενό μου τραγούδι το οποίο είχε πάει πολύ καλά και άρχισα να επανέρχομαι στην κανονικότητα».
Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μία άνοδος της τραπ μουσικής, η οποία είναι ιδιαίτερα αγαπητή από την νεολαία. Αυτό κατά πόσο έχει επηρεάσει την λαϊκή μουσική και τη σχέση της με τους νέους;
«Ναι έχει επηρεάσει πάρα πολύ. Έχει δρομολογηθεί εδώ και μία εικοσαετία μέσω των ΜΜΕ, των ραδιοφώνων, εκπομπών, μία αλλαγή στο να φύγει λίγο από το πλάνο η λαϊκή μουσική και να έρθουν στην επιφάνεια πιο ξενόφερτα πράγματα. Το έχουν πετύχει σε πολύ μεγάλο βαθμό. Γενικά υπάρχουν πολλά ξένα στοιχεία στην ελληνική μουσική στο στίχο, μελωδία, ενορχήστρωση, παρουσίαση, πολλή αμερικανιά. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα σιγά σιγά το λαϊκό τραγούδι να «χαλαρώνει». Ας ελπίσουμε ότι δε θα το εξαφανίσουν εντελώς. Θέλω να πιστεύω πως δε θα το καταφέρουν γιατί, με μεγάλη μου χαρά βλέπω νέα παιδιά να ασχολούνται με την original λαϊκή μουσική μαθαίνουν μπουζούκι, κλαρίνο, βιολί. Μαθαίνουν, δηλαδή, καθαρά ελληνικά παραδοσιακά μουσικά όργανα».
Ποια είναι η άποψή σου για τα talent shows; Θα πήγαινες σε κάποιο;
«Είναι και αυτό κάτι ξενόφερτο. Γενικά, η τηλεόραση επηρεάζει πάρα πολύ τα πράγματα για την κοινή γνώμη. Αν ήμουν σε μία νεαρή ηλικία το πιο πιθανό να πήγαινα. Μετά από μία πορεία 30 και χρόνων μέσα στο τραγούδι δε νομίζω πως έχει να μου προσφέρει κάτι. Είναι πλέον ρίσκο. Φαντάσου να βρεθείς να πρέπει να τραγουδήσεις και να είναι τέσσερις καρέκλες γυρισμένες, όπως είναι σε ένα παιχνίδι, να είσαι 30 χρόνια επαγγελματίας και ξαφνικά να μη γυρίσει ούτε μία καρέκλα. Θα πρέπει να τρέξεις να κρυφτείς. Οπότε θεωρώ ότι είναι πολύ μεγάλο ρίσκο για έναν επαγγελματία. Αν ήμουν σε νεαρότερη ηλικία ναι θα πήγαινα γιατί, καλώς ή κακώς αυτά τα παιχνίδια έχουν δώσει την ευκαιρία σε πολλούς να βγουν προς τα έξω. Έχουν βγει πολλοί τραγουδιστές και πολύ καλοί τραγουδιστές. Είμαι θετικός αν κάποιο παιδί θέλει να πάει σε κάποιο παιχνίδι. Το θέμα είναι να είναι προετοιμασμένο, κάποιο παιδί που θα πάει εκεί, για το αρνητικό αποτέλεσμα και για το απότομο θετικό αποτέλεσμα. Είναι δύσκολο όταν δεν έχεις μία προϋπηρεσία, δεν είσαι μέσα στο χώρο για κάποια χρόνια, να διαχειριστείς ψυχολογικά την αποτυχία αλλά, πιστεύω είναι πιο δύσκολο να διαχειριστείς την επιτυχία. Εκεί θέλει κότσια και τσαγανό».
Με τι ασχολείσαι αυτή την περίοδο;
«Επειδή τα πράγματα δυσκόλεψαν πάρα πολύ στο χώρο μας, για να λέμε τα πράγματα όπως είναι, πλέον είναι δύσκολο στις μέρες μας να βιοποριστείς μόνο με το τραγούδι, τουλάχιστον στην κατηγορία που είμαι εγώ, δεν μιλάω για μεγάλα ονόματα. Οπότε πολλοί συνάδελφοι και εγώ μέσα, αναγκαστήκαμε να κάνουμε και άλλα πράγματα καθαρά για βιοποριστικούς λόγους. Εγώ αυτή τη στιγμή εργάζομαι τρεις φορές την εβδομάδα ως οδηγός στον τομέα της υγείας και ασχολούμαι πειραματικά με κατασκευή χειροποίητων φωτιστικών σε vintage και industrial γραμμή, με σκοπό να επεκταθεί και σε άλλα πράγματα πέρα των φωτιστικών. Αυτά τα φτιάχνω μόνος μου. Από το μηδέν παίρνω το ξύλο, τα γυάλινα μπουκάλια τα επεξεργάζομαι και στο τέλος βγαίνει ένα αποτέλεσμα πιστεύω ωραίο. Είναι ένα ιδιαίτερο στοιχείο. Από το εξωτερικό γεννήθηκε η ιδέα. Ξεκίνησα να ασχολούμαι λίγο πριν τελειώσει η πρώτη καραντίνα, για να ασχολούμαι με κάτι και κάπως έτσι γεννήθηκε αυτή η ιδέα».
Ποια είναι τα επόμενα επαγγελματικά σου βήματα;
«Είμαστε σε μία περίοδο που μόλις έχει ξεκινήσει το άνοιγμα των μουσικών σκηνών. Είναι και η αρχή και κάποιοι επιχειρηματίες είναι και φοβισμένοι. Σκέφτονται να μπουν στη διαδικασία να ξεκινήσουν, να κάνουν έξοδα, να φτιάξουν το μαγαζί και αν τον επόμενο μήνα κλείσουμε πάλι τι γίνεται. Γενικά, είναι λίγο περίεργη η κατάσταση. Κάνω μεμονωμένα εμφανίσεις. Τελευταία μου εμφάνιση ήταν στην Κύπρο. Τώρα είμαι στη διαδικασία που συζητάω κάποιες εμφανίσεις για σεζόν σε κάποιο χώρο, ακόμα δεν έχω κατασταλάξει. Ελπίζω να τακτοποιηθεί».
